(f. σαρῶ [ᾰ], ao. ἔσηρα) balayer, càd. :
      1 nettoyer en balayant, acc. EUR. Hec. 363, Cycl. 29, etc. ;
      2 enlever en balayant (la poussière) acc. SOPH. Ant. 409.

Étym. cf. σύρω.

(slmt au pf. σέσηρα au sens d’un prés.) :
      1 grincer des dents, contracter la bouche en signe de colère, de moquerie ou de douleur, AR. Pax 620, etc. ; ALEX. (Com. fr. 3, 423) ; ANTH. 5, 179 ; rar. en signe de bienveillance et d’amitié, THCR. Idyl. 7, 19 ; en parl. du rire ou du sourire lui-même : σεσηρότι γέλωτι, LUC. Am. 13, d’un large rire, litt. d’un rire la bouche grande ouverte ; cf. HPC. 272, 49 ; part. neutre adv. σεσαρὸς (dor.) γελᾶν, THCR. Idyl. 20, 14, rire la bouche grande ouverte ; σεσηρὸς αἰκάλλειν, BABR. 50, 14, flatter avec un sourire moqueur ; avec un acc. : σ. τὰς παρειάς, A. TAT. 1, 1, contracter les joues ;
      2 s’ouvrir, en parl. d’une plaie, d’un ulcère, HPC. Fract. 773 ; ARÉT. Cur. m. acut. 2, 2.

➳ Part. pf. dor. σεσαρώς [ᾱ] THCR. Idyl. 7, 19 ; 20, 14 ; fém. épq. σεσαρυῖα [σᾰ] (p. σεσηρ-) HÉS. Sc. 268.

aor.1 ἔσηρα (v. infr.), sweep, clean, σαίρειν τε δῶμα E. Hec. 363; σαίρειν στέγας Id. Cyc. 29, cf. Hyps. Fr. 1 ii 17 (lyr.); μυρσίνας ἱερὰν φόβαν, ᾇ σαίρω δάπεδον θεοῦ Id. Ion 121, cf. 115 (both lyr.).
sweep up or away, πᾶσαν κόνιν σήραντες S. Ant. 409; metaph, τὰμ… πορτ’ ἀλλάλονς διαφορὰν καὶ ἀμειξίαν σᾶραι BCH 29.204 (Crete).

only found in pf. with pres. sense σέσηρα, part the lips and show the closed teeth (cf. Gal. 18(2).597), grin, σέσηρεν ἄν τε βούλητ’ ἄν τε μή Alex. 98.26; Σάτυροι ἀπὸ τοῦ σεσηρέναι Ael. VH 3.40; but mostly in part., ἄπλητον σεσαρυῖα (Ep. for σεσηρυῖα) Hes. Sc. 268; οἷον σεσηρὼς ἐξαπατήσειν μ’ οἴεται Ar. V. 901; ἠγριωμένους ἐπ’ ἀλλήλοισι καὶ σεσηρότας Id. Pax 620; σ. καὶ γελῶν Com.Adesp. 606; γελῶντα καὶ σ. Plu. 2.223c; σιμὰ σ. AP 5.178 (Mel.); but also without any such bad sense, εἶπε σεσαρὼς ὄμματι μειδιόωντι smiling, Theoc. 7.19 (cf. προσσαίρω). transferred to grinning laughter, σεσηρόσι μειδιήμασι Hp. Gland. 12; σεσηρότι γέλωτι Luc. Am. 13; the neut. is used in Adv. sense, σεσαρὸς γελᾶν Theoc. 20.14; σεσηρὸς αἰκάλλειν, of a fox, Babr. 50.14, cf. Ps.-Luc. Philopatr. 26. of a wound or sore, ἕλκος σεσηρὸς καὶ ἐκπεπλιγμένον gaping, Hp. Fract. 32, cf. Aret. CA 2.2; also σ. χάσμημα, of a metrical hiatus, Eust. 840.43.

im praes., fut. u. aor. ἔσηρα : fegen, kehren, reinigen (sarrire, vgl. σαρόω u. Lobeck zu Phryn. 83); σαίρει θυμέλην δάφνη, Eur. Ion 116 ; δῶμα, Hec. 364 ; πᾶσαν κόνιν σήραντες, Soph. Ant. 405 ; Sp., wie Plut. Cat. 4, τὰ σπειρόμενα καὶ νεμόμενα μᾶλλον ἢ τὰ ῥαινόμενα καὶ σαιρόμενα, als Land, welches begossen und gereinigt werden muß ; σαίρειν τὸ συμπόσιον δεῖ, Luc. D.D. 24.1.

perf. mit Präsensbdtg σέσηρα, bes. im part. σεσηρώς, welches im fem. ep. σεσαρυῖα lautet, Hes. Sc. 268 : die Lippen verzichen, so daß man die Zähne sieht, die Zähne zeigen, bleken ; als Ausdruck des Zornes, Grimmes, Hes. a.a.O.; des Hohnes oder der Schadenfreude, οἷον σεσηρὼς ἐξαπατήσειν μ' οἴεται, Ar. Vesp. 901, was der Schol. auf die ihre Zähne weisenden Hunde bezieht, wie er die Zähne blekt ; vgl. ἠγριωμένους ἐπ' ἀλλήλοισι καὶ σεσηρότας, Pax 603 ; aber auch vom freundlichen Lächeln, Theocr. 7.10 ; σιμὰ σεσηρὼς μυχθίζεις, Mel. 52 (V.179); σεσηρὸς αἰκάλλειν, vom Fuchs, Babr. 50.14 ; σεσαρυῖα καὶ κιχλίζουσα, Philo ; σεσηρότι γέλωτι, Luc. Amor. 13 ; σεσηρὸς ὑπομειδιᾶν, Philopatr. 26 ; vgl. Jacobs Philostr. imagg. p. 381. Bei Sp. auch σεσηρέναι ὀδόντας, Opp.; σεσηρυῖαι τὰς παρειάς Ach.Tat. 1.1.