v. σίνω.

Aeol. σίννομαι dub. in Sappho 12; 2 sg. pres. or aor. subj. σίνηαι Od. 12.139; Ion. impf. σινέσκετο, οντο, Hes. Fr. 117, Od. 6.6; fut. σινήσομαι f.l. in Hp. Mul. 1.52; aor. 3 pl. ἐσίναντο Hdt. 8.31, -έατο Id. 7.147 codd. ; — codd. give a form σινέομαι in Hdt. 4.123, 5.81, Hp. Morb. 4.41, 53, etc. ; but σίνομαι is the only form in Hom., and prob. should be restored everywhere; — Act. σίνω Ion. for βλάπτω acc. to Gal. 15.662; σίνομαι Pass., IG2². 1126.42 (Amphict. Delph.), Orph. A. 211. [ι in the Verb (exc. perh. in Sappho 12); ι in σίνις, σίνος, ἀσινής.] harm, hurt, do one harm or mischief, Hom., only in Od. (but v. infr. II, and cf. σίντης), of plunderers and marauders, οἵ σφεας σινέσκοντο, of the Cyclopes who used to plunder the Phaeacians, Od. 6.6; ὅτε μοι σίνοιτό γ’ ἑταίρους, of Scylla destroying Odysseus’ comrades, 12.114; εἰ δέ κε σίνηαι (sc. Ἠελίου βόας) 11.112, cf. ἀσινής· οὐ σινέσκετο καρπόν Hes. Fr. 117; in later Ep., ἀλώπηξ… σινομένα τὰν τρώξιμον plundering the grapes, Theoc. 1.49; σ. ἔπαυλα καὶ… ἄνδρας AP 6.262 (Leon.), cf. A.R. 1.951, 1260, etc. ; in Prose, pillage, waste a country, Hdt. 5.74, 6.97, 8.31; τὴν Μηδικήν X. Cyr. 5.55.4; waste, destroy the crops, Hdt. 1.17, 4.123; αἰ δέ κα σίνηται [τοὺς καρπούς], ἀποτεισάτω τὰ ἐπιτίμια ὁ σινόμενος GDI 5040.28 (Crete), cf. Tab.Heracl. 1.129, X. Cyr. 3.3.15; ἐὰν ὑποζύγιον… σίνηταί τι τῶν πέλας Pl. Lg. 936e. generally, injure, αἰδώς, ἥ τ’ ἄνδρας μέγα σίνεται Hes. Op. 318 (interpol. in Il. 24.45, v. Sch.), cf. Phld. Piet. p. 93 G. ; [ὁ κροκόδειλος] οὐδὲν σ. τὸν τροχίλον Hdt. 2.68; τὴν ἕδραν τοῦ ἵππου μὴ σ. not to hurt his back, X. Eq. 12.9, cf. Thphr. HP 9.18.3; αἰ δὲ σίναιτο ἀφακεσάσθω if he damages the utensils, he must make it good, Mnemos. 57.208 (Argos, vi BC); esp. in war, injure, harass, σ. τὸν στρατόν Hdt. 5.27; τοὺς πολεμίους μέγα σ. Id. 7.147, cf. 9.49, X. An. 3.4.16; opp. ὠφελεῖν, Id. Lac. 12.5. — Never in Trag., once in Pl., freq. in X. ; once in non-literary Pap., BGU 248.17 (i AD).

ion. σινέομαι (s. oben), gew. nur praes. u. impf., Her. 8.31 hat auch den aor. ἐσινάμην, wegrauben, Menschen od. Vieh als Beute wegschleppen, also von räuberischen od. sonst feindseligen Anfällen ; bei Hom. immer von lebenden Wesen : ὅτε μοι σίνοιτό γ' ἑταίρους, Od. 12.114, wenn sie (die Skylla) mir die Gefährten wegraffen od. räuberisch anfallen sollte ; eben so von den Kyklopen, οἵ σφεας σινέσκοντο, welche die Phäaken räuberisch anzufallen pflegten, 6.6 ; vom Raube der Rinder des Helios durch Odysseus, 11.112, 12.139.
Bei Her. gew. von dem Schaden, den ein Kriegsheer dem andern zufügt, σίνεσθαι τὸν στρατόν, τοὺς πολεμίους μέγα ἐσινέατο, μεγάλως Ἀθηναίους ἐσινέοντο, Her. 1.17, 5.27, 81, 7.147, 9.49, 51 ; Xen. An. 3.4.16, wo die v.l. ἐπέκειντο ist. – Auch von leblosen Dingen, wie οὐ σινέσκετο καρπόν, Hes. frg. 2.3 ; γῆν, χώραν σίνεσθαι, ein Land berauben, ausplündern, Her. 6.97, 8.31, 9.13, 31 ; Xen. Cyr. 3.3.15, 5.5.4 ; πολεμίους, Lac. 12.5. – Uebh. beschädigen, unglücklich machen, im Ggstz von ὀνίνημι, αἰδὼς ἄνδρας μέγα σίνεται ἠδ' ὀνίνησιν, Il. 24.45 ; Hes. O. 320 ; oft bei Her. u. den Att., ἐὰν ὑποζύγιον σίνηταί τι τῶν πέλας, Plat. Legg. XI.936e ; Xen. Equit. 12.9 ; verwunden, Her. 2.68. – Das act. scheint nicht vorzukommen, aber Orph. Arg. 211, σίνετο δὲ σφυρὰ δισσά, ist es passivisch, = ἐβλάφθη zu nehmen, er war an beiden Füßen beschädigt, wie sich auch das perf. σεσιμμένος in einer Inschrift findet.