ατος (τὸ) :
   I charpente, échafaudage, particul. :
      1 pont d’un navire, HH. 6, 47 ; ARCHIL. 4 (49) ; fig. EUR. Cycl. 506 ;
      2 au pl. banc de rameurs, ESCHL. Pers. 358, Ag. 1442 ; SOPH. Ant. 717 ; EUR. Or. 242 ; p. ext. barque, LYC. 1216 ; ANTH. App. 15 ;
      3 sorte d’estrade où se tenaient les défenseurs d’une tour derrière le rebord, ESCHL. Sept. 32 ;
      4 trône, ESCHL. Ag. 183 ;
      5 semelle ou sablière d’une toiture, ATHÉNÉE MÉC. ;
   II poutre, STR. 222.

Étym. cf. σελίς.

ατος, τό, the upper planking of a ship, deck, h.Bacch. 47 (Hom. has only the compd. ἐΰσσελμος); metaph, γεμισθεὶς ποτὶ σ. γαστρὸς ἄκρας E. Cyc. 506; generally, ship, Lyc. 1217, Archimel. ap. Ath. 5.209c. pl. σέλματα, rowing-benches (in Hom. ζυγά), Archil. 4, A. Pers. 358, Ag. 1442, S. Ant. 717, E. Or. 242. generally, seat, throne, A. Ag. 183 (lyr.). any timberwork, σέλματα πύργων, prob.
scaffolds behind the parapet, on which the defenders of the wall stood, Id. Th. 32.
logs of building timber, Str. 5.2.5.

τό, das obere Getäfel, Gebälk des Schiffes, das Verdeck, H. h. 6.47 ; bes. der Ort, wo der Steuermann mit den Ruderern sitzt, Ruderbank, Aesch. Ag. 1417, Pers. 350 ; ὑπτίοις σέλμασιν ναυτίλλεται, Soph. Ant. 713, d.i. er lehrt das Schiff um ; Eur., Ar. u. in Prosa. Bei Lycophr. 1216 δίκωπον σέλμα, Kahn, wie σέλμα πέλωρον Archimel. 1 (APP 15), von dem ungeheuren Prachtschiffe des Hiero ; übertr., σέλμα σεμνὸν ἥμενοι, die am Staatsruder Sitzenden, Herrschenden, Aesch. Ag. 176. – Uebh. jedes Gebälk, Gerüst, ἐπὶ σέλμασι πύργων στάθητε, Aesch. Spt. 32. – Balken od. Stämme zu Bauholz, Strab. 5.2.5.