σαρκός (ἡ) :
   I chair de l’homme et des animaux, particul. :
      1 chair, p. opp. au sang, HPC. 237, 13 ; aux intestins et aux os, OD. 9, 293, etc. ; EUR. Med. 1200, etc. ; dans Hom. au plur. IL. 8, 380 ; 13, 832, etc. ; OD. 11, 219, etc. ; excepté OD. 19, 450 ; chez les Att. au sg. SOPH. Ph. 1157 ; PLAT. Tim. 60 b, etc. ; ou au plur. ESCHL. Sept. 1035, etc. ; PLAT. Phæd. 96 d, etc. ;
      2 p. suite, le corps, p. opp. à l’âme, ESCHL. Sept. 622, etc. ; EUR. H.f. 1269, etc. ; PLUT. M. 107 f ; p. ext. l’homme en gén. NT. 1Petr. 1, 24 ;
      3 la chair considérée comme aliment, EUR. Med. 1189, etc. ; au plur. morceaux de chair ou de viande, ESCHL. Ag. 1097, etc. ;
   II p. anal. chair d’une plante, càd. la partie moelleuse ou la pulpe de la plante, TH. C.P. 6, 8, 5, etc.

➳ Dat. pl. poét. σάρκεσσιν, IL. 8, 380, etc.

gen. σαρκός, ἡ, Aeol. σύρξ EM 708.31 : — flesh, Hom. always in pl., exc. Od. 19.450, cf. Hes. Sc. 364, 461; κορέει κύνας… δημῷ καὶ σάρκεσσι Il. 8.380; ἔγκατά τε σάρκας τε καὶ ὀστέα Od. 9.293, cf. 11.219; σάρκες περιτρομέοντο μέλεσσιν 18.77, cf. Hes. Th. 538, Pi. Fr. 168, etc. ; τούτου σάρκας λύκοι πάσονται A. Th. 1040; ὀπτὰς σάρκας Id. Ag. 1097; σάρκες δ’ ἀπ’ ὀστέων… ἀπέρρεον E. Med. 1200; sts. to represent the whole body, μήτε γῆ δέξαιτό μου σάρκας θανόντος Id. Hipp. 1031, cf. 1239, 1343 (anap.); sg. later in same sense, τοῦ αἵματος… πηγνυμένου σ. γίνεται (of the foetus) Hp. Nat. Puer. 15, cf. Steril. 233; κορέσαι στόμα πρὸς χάριν ἐμᾶς σαρκὸς αἰόλας S. Ph. 1157 (lyr.); ἔδαπτον σάρκα E. Med. 1189, cf. Ba. 1136, Cyc. 344, etc. ; also collectively, of the body, γέροντα τὸν νοῦν, σάρκα δ’ ἡβῶσαν φέρει A. Th. 622; σαρκὶ παλαιᾶ Id. Ag. 72 (anap.); σαρκὸς περιβόλαια, ἐνδυτά, E. HF 1269, Ba. 746; — Pl. uses sg. and pl. in much the same manner, ταῖς σαρξὶ σάρκες προσγένωνται Phd. 96d, cf. Smp. 211e, R. 556d, Grg. 518c, etc. ; τῆς σαρκὸς διαλυτικόν Ti. 60b, cf. 61c, 62b, etc. ; portions of meat, usu. in pl., σάρκας τρεῖς IG 12(7).237.17 (Amorgos) (sg., ib. 12(2).498.16 (Methymna, iii BC)); but, pieces of flesh or membrane, βήσσοντα… ὥστε σάρκας ἐνπύους… ἀποβάλλειν SIG 1171.5 (Lebena). εἰς σάρκα πημαίνειν to the quick, Phld. Herc. 1289 p. 60V. ἡ σ. τοῦ σκύτεος the inner or flesh-side of leather, Hp. Art. 33.
fleshy, pulpy substance of fruit, Thphr. CP 6.8.5, HP 1.2.6, 4.15.1, al. the flesh, as the seat of the affections and lusts, fleshly nature, ἐν τῇ σ. ἡ ἡδονή Epicur. Sent. 18, cf. Sent.Vat. 33; ἀδούλωτον (prob. l.) τῇ σαρκὶ καὶ τοῖς ταύτης πάθεσι Plu. 2.107f, cf. 101b; freq. in NT, Ep. Gal. 5.19, al. in NT also, the body, τῆς σαρκὸς πρόνοια Ep. Rom. 13.14; οὔτε ἡ σ. αὐτοῦ εἶδεν διαφθοράν Act. Ap. 2.31, etc. ; hence (partly as a Hebraism) πᾶσα σάρξ, = every-body, LXX Ge. 6.12, al., Ev. Luc. 3.6, etc. ; οὐ… πᾶσα σάρξ nobody, Ev. Matt. 24.22, etc. the physical or natural order of things, opp. the spiritual or supernatural, σοφοὶ κατὰ σάρκα 1 Ep. Cor. 1.26; ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ καὶ οὐκ ἐν σαρκὶ πεποιθότες Ep. Phil. 3.3; τὸν κύριον τῶν πνευμάτων καὶ πάσης σ. SIG 1181.3 (ii BC, Jewish). (Perh. I.-E. twrk̂- ΄portion΄, cf. Avest. θwarəs- ΄cut΄.)

σαρκός, ἡ, das Fleisch ; Hom., der gew. den plur. braucht, σάρκες περιτρομέοντο μέλεσσιν, Od. 18.76 ; ἔγκατά τε σάρκας τε καὶ ὀστέα, 9.295 (wie auch die Tragg., vgl. Aesch. Ag. 1068, Ch. 278 ; Soph. Trach. 1043, u. oft bei Eur.); nur 19.450 den sing., πολλὸν δὲ διήφυσε σαρκός, wo ein einzelner Fleischteil, der dicke Muskel auf der vordern Seite des Oberschenkels gemeint ist ; Tragg. oft für Körper, Leib, γέροντα τὸν νοῦν, σάρκα δ' ἡβῶσαν φέρει, Aesch. Spt. 604 ; ἡμεῖς δ' ἀτίτᾳ σαρκὶ παλαιᾷ, Ag. 72 ; σάρκα τὴν ἐμὴν κατεμπρήσας πυρί, Eur. Herc.Fur. 1151 ; σαρκὸς περιβόλαια ἡβῶντα, 1269 ; er vrbdt auch διὰ σάρκα ἐμὰν ἔλεος ἔμολε ματρός, Phoen. 1292 ; in Prosa, wo auch der plur. häufig ist, z.B. Plat. ἐπειδὰν ταῖς σαρξὶ σάρκες προσγένωνται ἐκ τῶν σιτίων, Phaed. 96d ; τοιαύτας σάρκας περιβεβλημένος, Luc. D.Mort. 10.5. – Auch bei den Pflanzen, die weichern Teile, Theophr. – Aeol. σύρξ, dah. von Einigen auf σαίρω, σύρω zurückgeführt, was man abstreift.

σάρξ, σαρκός, ἡ
[in LXX chiefly for בָּשָׂר ;]
flesh;
__1. as in cl. generally,
__(a) prop., of the soft substance of the animal body: 1Co.15:39, 2Co.12:7, Gal.6:13, al.; σ. καὶ αἷμα, 1Co.5:50; σ. καὶ ὀστέα, Luk.24:39; pl., of the flesh of many or parts of the flesh of one (cl.), Rev.17:16 19:18; φαγεῖν, Re, ll. with (cf. κατεσθίειν, 4Ki.9:36, al., and βιβρώσκειν, freq. in l.); metaph., Jas.5:3; mystically, φ. (τρώγειν) τὴν σ. τοῦ υἱοῦ τ. ἀνθρώπου, Jhn.6:52-56;
__(b) Of the whole substance of the body, = σῶμα: Act.2:26 (LXX), 31, 2Co.12:7, Gal.4:14, Eph.5:29; μία σ., Mrk.10:8; εἰς σ. μίαν (Gen.2:24), Mat.19:5, Mrk.10:8, 1Co.6:16, Eph.5:31; hence, of the material as opp. to the immaterial part of man (cf. Lft., Notes, 88): opp. to πνεῦμα, 1Co.5:5, 2Co.7:1, Col.2:5, 1Pe.3:18, 4:6; to ψύχη, Act.2:31, Rec.; of the present life, ἐν (τῇ) σ., Rom.7:5, Gal.2:20, Php.1:22, 24 1Pe.4:2; of Christ's life on earth, αἱ ἡμέραι τ. σαρκὸς αὐτοῦ, Heb.5:7; of things pertaining to the body, ἐν (τῇ) σ., Gal.6:12, 13 Php.3:3, 4.
__2. As in Heb. idiom,
__(a) of a living creature: πᾶσα σ. (Heb. כָּל־בָּשָׂר; cf. Bl., §47, 9), Mat.24:22, Mrk.13:20, 1Pe.1:24; esp. of man and his mortality (Psa.55 (56):5, Sir.28:5, al.), Jhn.1:14; πᾶσα σ. (see supr.), Luk.3:6, Jhn.17:2, Act.2:17, ἐν σ., 1Jo.4:2, 1Ti.3:16;
__(b) of natural origin and relationship (Gen.2:24, Isa.58:7, al.): τέκνα τῆς σ., Rom.9:8; κατὰ σάρκα, ib. 3, 5, 1Co.10:18, Gal.4:23, 29; ἡ σ. μου, Rom.11:14 (cf. Jdg.9:2, 2Ki.5:1, al.).
__3. Of the physical nature as subject to sensation and desire (Plut.),
__(a) without any ethical disparagement: Rom.7:18 13:14; opp. to πνεῦμα, Mat.26:41, Mrk.14:38; τ. θέλημα τῆς σ., Jhn.1:13; ἡ ἐπιθυμία τῆς σ., 1Jn.2:16; pl., 2Pe.2:18; παθεῖν σαρκί, 1Pe.4:1;
__(b) in ethical sense, esp. in Pauline Epp., of the flesh as the seat and vehicle of sinful desires: opp. to νοῦς, Rom.7:25; to πνεῦμα, Rom.8:4-9, 12, 13, Gal.5:16, 17 19 6:8 (cf. DB, ii, 14f.; iv, 165f.; Cremer, 844ff.).
(AS)