εος-ους (τὸ) [ᾰ] lacon. c. θάλεα ; au dat. pl. poét. σάλεσσιν, ALCM. 10.

ου (ὁ) [ᾰ] agitation, particul. :
      1 agitation du sol, tremblement de terre, EUR. I.T. 46 ;
      2 agitation des flots, SOPH. Ph. 271 ; EUR. I.T. 1443, etc. ; au plur. EUR. Or. 994 ; p. ext. lieu d’ancrage, mouillage, POL. 1, 53, 10 ; DS. 3, 44 ; M. RUBR. p. 5 ; fig. agitation, trouble, SOPH. O.R. 22 ; LYS. 107, 28 ; d’où détresse, PLUT. Alex. 32 ; particul. trouble de l’âme, inquiétude, SPT. Sir. 40, 5.

Étym. pré-grec ; cf. *σάλη, σαλεύω ; lat. salum.

ὁ, tossing motion, of an earthquake, χθονὸς νῶτα σεισθῆναι σάλῳ E. IT 46; esp.
rolling swell of the sea, πόντου σ., πόντιος σ., Id. Hec. 28, IT 1443; pl., πόντιοι σ. Id. Or. 994 (lyr.).
open roadstead, roads, opp. a harbour, ἐν σάλῳ στῆναι, = σαλεύειν II. 2; ἀλίμενον μὲν σάλους δὲ ἔχον Plb. 1.53.10; οὔτε λιμὴν οὔτε σ. ἐπ’ ἀγκύρας D.S. 3.44, cf. Agatharch. 92, Peripl. M.Rubr. 7 (pl.), 55. of ships or persons in them, tossing on the sea, ἐκ πολλοῦ σ. εὕδοντ’ ἐπ’ ἀκτῆς S. Ph. 271; σάλον εἶχεν ἡ θάλασσα Plu. Luc. 10; καρηβαρεῖν ὑπὸ σ. Luc. Herm. 28; ἐν τοσούτῳ σ. ναυτιάσαντα Id. Tox. 19; metaph of the ship of the state, τὰ μὲν δὴ πόλεος θεοὶ πολλῷ σ. σείσαντες ὤρθωσαν πάλιν S. Ant. 163; πόλις… σαλεύει κἀνακουφίσαι κάρα βυθῶν ἔτ’ οὐχ οἵα τε φοινίον σάλου Id. OT 24; ἐν σάλῳ πόλις γενομένη Lys. 6.49; ἔσχε… ὁ ἀγὼν ὑποτροπὴν καὶ σ. began to waver, Plu. Alex. 32, cf. Aem. 18; cf. σαλεύω II. 1.
distemper, restlessness, perplexity, LXX Si. 40.5, Gal. 9.816; τῆς ψυχῆς Max.Tyr. 1.1.

ὁ, jede schwankende, unruhige Bewegung, das Wanken, Schwanken, Schwappen ; vorzüglich von der unruhigen Bewegung des Meeres, πόντου σάλος Eur. Hec. 28, πόντιος I.T. 1443, wie Ar. Th. 872 ; ἐκ πολλοῦ σάλου εὕδοντ' ἐπ' ἀκτῆς, Soph. Phil. 271. Dah. übertr., πόλις ἀνακουφίσαι κάρα βυθῶν ἔτ' οὐχ οἵα τε φοινίου σάλου, aus dem blutigen Meere der Krankheit, Soph. O.R. 24. – Bes. von dem Schwanken eines Schiffes, welches auf dem Meere vor Anker liegt, σάλος ἐπ' ἀγκύρας ὑπόκειται τοῖς ναυτιλλομένοις, DS. 3.44 ; daher auch ein Ort nahe am Ufer, der zwar keinen Hafen hat, aber den Schiffen einen Ankerplatz gewährt, πολισμάτιον ἀλίμενον μέν, σάλους δὲ ἔχον, Pol. 1.53.10 ; – und die durch das Schwanken des Schiffes hervorgebrachte Uebelkeit, καρηβαρεῖν ὑπὸ σάλου, Luc. Hermot. 28.
Uebertr., Unruhe, Erschütterung, τὰ μὲν δὴ πόλεος πολλῷ σάλῳ σείσαντες ὤρθωσαν πάλιν, Soph. Ant. 163, in welchem Sinne Alcman bei Apoll.Dysc. auch das Wort als neutr. braucht, καὶ τῆνος ἐν σάλεσιν πολλοῖς ἥμενος.

σάλος, -ου, ὁ
[in LXX for מוֹט, etc. ;]
in poets and late prose, a tossing, as of an earthquake; esp. the tossing, the rolling swell of the sea: Luk.21:25.†
(AS)