ου (ὁ, ἡ) :
   I poulain ou pouliche, jeune cheval, IL. 11, 681 ; 20, 222 ; 23, 246 ; PD. P. 2, 15 ; ESCHL. Pr. 1009 ; XÉN. Eq. 1, 1 ; p. ext. cheval en gén. ESCHL. fr. 341 ; SOPH. O.C. 313, 1062, etc. ;
   II p. ext. ou anal. :
      1 jeune animal (éléphant, chameau, etc.) ARSTT. H.A. 9, 1, 32 ; ANTH. 12, 238, etc. ;
      2 jeune fille (cf. δάμαλις, μόσχος, πόρτις, etc.) EUR. Hipp. 546, Andr. 621, etc. ; jeune femme, NIC. Al. 65 ; jeune garçon, ESCHL. Ch. 794 ; EUR. Rhes. 386, etc. ;
      3 monnaie corinthienne avec l’empreinte d’un jeune cheval, EUR. fr. 676 ; EUB. 3, 242 Meineke.

Étym. indo-europ. *pōlH-, poulain ; cf. all. Fohlen.

ὁ and ἡ, foal, whether colt or filly, Il. 20.222 (fem.), Od. 23.246 (masc.); ἵππους… πάσας θηλείας, πολλῇσι δὲ πῶλοι ὑπῆσαν Il. 11.681; ἐδάμασσε πώλους Pi. P. 2.8; νεοζυγὴς π. A. Pr. 1010; κριθῶντα π. Id. Ag. 1641; ὁ ἔτι ἀδάμαστος π. X. Eq. 1.1; ἵπποι π., opp. ἵπποι τέλειοι, IG 9(1).12.18 (Ambryssus, iii AD); freq. used by Poets generally for ἵππος, A. Fr. 326, S. OC 313, 1062 (lyr.), El. 705 sq. ; in races, πώλων ἀβόλων ἅρμα IG2². 2326.11; πώλοις τε ἀβόλοις καὶ τελείων τε καὶ ἀβόλων τοῖς μέσοις Pl. Lg. 834c; metaph, π. Κύπριδος, of courtesans, Eub. 84.2.
any young animal; of the elephant, Arist. HA 610a33; camel, ib. 630b34; κάμηλος π. BGU 768.2 (ii AD); of the dog, AP 12.238 (Strat.); ass, Ev. Marc. 11.2; ὄνοι π. PLille 8.9 (iii BC); pullet, Alex.Trall. 5.6; πῶλοι βουβαλίδων Ael. NA 7.47. in Poets, in fem., young girl, maiden, Anacr. 75.1, E. Hec. 142 (anap.); πῶλον ἄζυγα λέκτρων Id. Hipp. 546 (lyr.), cf. Fr. 781.21 (lyr.), Cratin. 87, Epicr. 9; κακῆς γυναικὸς πῶλον E. Andr. 621; less freq. masc., young man, Id. Rh. 386 (anap.), Ph. 947; ἀνδρὸς φίλου πῶλον… ζυγέντ’ ἐν ἅρμασιν πημάτων A. Ch. 794 (lyr.).
a Corinthian coin, from the figure of Pegasus upon it, E. Fr. 675, cf. Poll. 9.76. ἱερὸς π. Ἴσιδος, title of priest in Egypt, OGI 739.8 (ii BC), PGrenf. 2.20.5 (ii BC), PRein. 10.5, al. (ii BC); π. alone, of a priest of Demeter and Persephone, IG 5(1).1444 (Messene, iv/iii BC).

ὁ u. ἡ, Fohlen, Füllen, junges Pferd ; ἵππους θηλείας, πολλῇσι δὲ πῶλοι ὑπῆσαν, Il. 11.681, vgl. 20.222, Od. 23.246 ; ἐδάμασσε πώλους, Pind.; νεοζυγής, Aesch. Prom. 1012, u. öfter, u. Soph. – Uebh. junges Tier ; von Elephanten u. Kamelen, Arist. H.A. 9.1.47 ; κύνεος, Strat. 77 (XII.238). – Uebtr., junges Mädchen, wie δάμαλις, μόσχος u. dgl., Eur. Hec. 144, Rhes. 261 ; auch von Jünglingen, Phoen. 975 ; Aesch. Ch. 783 ; Cratin. bei Hephaest. p. 17. – Eine korinthische Münze, deren Gepräge ein Pferd war, s. Valcken Phoen. 331.

πῶλος, -ου, ὁ
(in cl. also ) [in LXX chiefly for עַיִר ;]
a foal, colt, prop., of a horse, then the young of other animals; in NT of the colt of an ass: Mat.21:2, 5' (LXX), Mat.21:7, Mrk.11:2, 4-5 11:7, Luk.19:30, 33 19:35, Jhn.12:15' (LXX) .†
(AS)