εως (ἡ) :
      1 action de boire, d’où boisson, IL. 1, 469, etc. ; OD. 10, 176, etc. ; HDT. 1, 172, etc. ; THC. 7, 73, etc. ;
      2 gorgée d’une boisson, ESCHL. Ch. 578 ; ANT. 113, 30 ; au plur. PLAT. Leg. 641 a.

➳ Gén. ion. πόσιος, IL. 1, 469, etc. ; THCR. Idyl. 14, 29 ; dat. ion. πόσι, HDT. 5, 19.

Étym. πίνω.

ιος (ὁ) :
      1 fiancé, ARSTT. Pol. 1, 3 ;
      2 époux, d’ord. époux légitime, IL. 5, 71, etc. ; ESCHL. Ag. 1108 ; SOPH. Tr. 550 ; EUR. Alc. 323, etc. ; rare en prose, ARSTT. Pol. 7, 16, 18, etc. ; qqf. amant : κρυπτὸς π. EUR. Or. 561, époux secret.

➳ Voc. πόσι, EUR. Alc. 323, etc. ; AR. Th. 913 ; ou πόσις, EUR. Hel. 1399 ; gén. πόσεως, sans ex. ; πόσιος, EUR. Med. 906 dout. ; dat. épq. πόσεϊ, IL. 5, 71 ; d’où πόσει, ATT. ; acc. πόσιν, ESCHL. Ag. 1108, etc. ; acc. pl. épq. πόσιας, IL. 6, 240 ; nomin. sg. poét. πόσσις, ANTH. 6, 323.

Étym. indo-europ. *poti-, maître de maison, époux ; cf. πότνια, δεσπότης, Ποσειδῶν, lat. potis, potēns et hospes.

ιος, Att. εως, ἡ; dat. πόσει, Ion. πόσι Hdt. 5.19; (< πίνω) : — drinking, drink, beverage, πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο Il. 1.469, al. ; βρῶσίς τε π. τε Od. 10.176, cf. Hes. Sc. 395; pl., βρώσεσιν ἢ πόσεσιν Democr. 235; carousal, Alc. 101, Critias 6.9 D. ; συγγίνεσθαι ἐς πόσιν to meet for a carousal, Hdt. 1.172, cf. Bull. Soc. Alex. 7.66; πρὸς πόσιν τετράφθαι Th. 7.73; λιπαρέειν τῇ πόσι Hdt. 5.19; παρὰ τὴν π.
over their cups, Id. 2.121. δ’ ; ἐκ δὲ θοίνας π. ἐγένετο, ἐκ δὲ πόσιος μῶκος Epich. 148; πόσιος ἐν βάθει Theoc. 14.29; pl., Pl. Lg. 641a.
draught, αἷμα πίεται τρίτην πόσιν A. Ch. 578; ἐκπίνειν ὑστάτην π. Antipho 1.20; πόσις φαρμάκου Id. 6.22.

ὁ, poet. πόσσις AP 6.323 (Leon.); gen. πόσιος (no gen. is found in Att., πόσεως only in Hdn. Gr. 2.700); dat. πόσει, Ep. πόσεϊ Il. 5.71; voc. πόσι E. Alc. 323, Ar. Th. 913; also πόσις E. Hel. 1399; pl. πόσεις Id. IA 176 (lyr.); acc. πόσιας Il. 6.240 : — husband, spouse, Il. 3.329, Alcm. 29, Inscr.Cypr. 93 H., Pi. P. 9.99, etc. ; τὸν ὁμοδέμνιον π. A. Ag. 1108 (lyr.); esp.
lawful husband, μὴ π. μὲν Ἡρακλῆς ἐμὸς καλῆται, τῆς νεωτέρας δ’ ἀνήρ S. Tr. 550 (but cf. Il. 24.725 and 763); rare in Prose, Arist. Pol. 1335b41; π. καὶ ἄλοχος ib. 1253b6; κρυπτὸς π., of a paramour, E. Or. 561. (I.-E. potis ΄lord, master΄, cf. πότνια, δεσπότης, Skt. pátis ΄lord, master, husband΄, pátnī ΄lady, wife΄, Lat. potis (sum), etc.)

ἡ (πίνω, πέπομαι), der Trank, das Trinken ; neben ἐδητύς oft bei Hom.; ἐν νηῒ θοῇ βρῶσίς τε πόσις τε, Od. 10.176, vgl. Il. 19.210, öfter ; Hes. Sc. 295 ; ἄκρατον αἷμα πίεται τρίτην πόσιν, Aesch. Ch. 571 ; u. in Prosa : Plat. Theaet. 159e u. öfter ; Xen. Cyr. 5.2.17 ; das Trinkgelag, Her. 1.172 ; παρὰ τὴν πόσιν, 2.121, = παρὰ πότον.

ὁ (mit πότνια, δεσπότης, potis zusammenhangend), der Ehemann. Gemahl ; oft bei Hom.; gen. πόσιος, Cd. 17.571, 16.162 u. öfter ; dat. πόσεϊ Il. 5.71, πόσει Od. 11.430, 19.95 ; acc. plur. πόσιας, Il. 6.240 ; Pind. u. Tragg.: τὸν ὁμοδέμνιον πόσιν, Aesch. Ag. 1079 ; πόσει, Soph. Ant. 1181 ; μὴ πόσις μὲν Ἡρακλῆς ἐμὸς καλῆται, Gemahl, τῆς νεωτέρας δ' ἀνήρ, Mann, Trach. 547 ; Ar., u. einzeln bei sp.D., wie Anth.; auch in poet. Form πόσσις, Leon.Alex. 33 (VI.323).

πόσις, -εως, ἡ
(< πίνω), [in LXX: Da, LXX TH Dan.1:10 (מִשְׁתֶּה) * ;]
__1. prop., drinking: Rom.14:17, Col.2:16 (see Lft.; ICC, in l).
__2. = πόμα, drink: Jhn.6:55 (cf. βρῶσις).†
(AS)