*πόρω : us. seul. aux temps suiv. :
      1 act. (ao.2 ἔπορον, d’où impér. πόρε, inf. πορεῖν, part. πορών) propr. faire que qqe ch. parvienne à qqn ou qqe part, d’où procurer, fournir (de la nourriture, des vêtements, des armes, etc.) acc. IL. 7, 146 ; OD. 8, 477 ; 14, 460 ; ESCHL. Pr. 108, 616, etc. ; τινὶ παράκοιτιν, IL. 24, 60 ; ou υἱόν, IL. 16, 185, donner à qqn une épouse, un fils ; avec un rég. de chose abstraite : εὖχος π. OD. 22, 7, accomplir un souhait ; π. κῦδος, PD. P. 2, 118, procurer de la gloire ; π. πῆμα, PD. P. 4, 529, causer une souffrance ; avec un inf. : μιν πόρε κενταύρῳ διδάξαι, PD. P. 3, 80, il le confia au centaure pour l’instruire ; avec une prop. inf. : πόρε καὶ σὺ Διὸς κούρῃσιν ἕπεσθαι τιμήν, IL. 9, 513, fais en sorte toi aussi que les filles de Zeus soient honorées ; qqf. avec idée de mouvement : δεῦρο Θησέα πορεῖν, SOPH. O.C. 1458, amener ici Thésée ;
      2 pass. (pf. 3 sg. πέπρωται ; pl.q.pf. 3 sg. πέπρωτο) il est donné (à qqn) par le sort ; avec l’inf. : οἱ πέπρωτο ἑῷ ὑπὸ παιδὶ δαμῆναι, HÉS. Th. 464, propr. il lui avait été donné par le sort d’être dompté par son fils ; avec une prop. inf. : ἄμφω γὰρ πέπρωται ὁμοίην γαῖαν ἐρεῦσαι, IL. 18, 329, car c’est la volonté du destin que tous deux nous rougissions de notre sang la même terre ; cf. EUR. Alc. 21 ; part. πεπρωμένος, η, ον, marqué par le destin ; en parl. de choses (mort, destinée, etc.), IL. 3, 309, etc. ; en parl. de personnes, π. αἴσῃ, IL. 16, 441, etc. destiné à la mort ; abs. en parl. de choses, ESCHL. fr. 299 ; en parl. de pers. PD. P. 4, 109 ; ἐκ θεῶν πεπρωμένον ἐστί, avec une prop. inf. XÉN. Hell. 6, 3, 6, c’est la volonté des dieux que, etc. ; τὸ πεπρωμένον, PD. fr. 217 Bgk ; ESCHL. Ag. 68, 684 ; EUR. Hel. 1676, etc. ; ou ἡ πεπρωμένη, avec ou sans μοῖρα (cf. ἡ εἱμαρμένη) HDT. 1, 91 ; ESCHL. Pr. 103 ; EUR. El. 1290 ; DÉM. 1396, 8, etc. l’arrêt du destin.

➳ Seul. ao.2 ἔπορον, IL. 9, 513 ; 17, 196, etc. ; OD. 19, 413 ; 22, 7 ; PD. O. 10, 93 ; ou πόρον, IL. 16, 185, etc. ; HÉS. Th. 904 ; PD. P. 3, 80, etc. Pf. impers. πέπρωται, ESCHL. Pr. 519, etc. ; d’où part. πεπρωμένος, η, ον, IL. 3, 309 ; PD. P. 4, 109 ; ESCHL. fr. 299, etc. ; SOPH. Ant. 1337, etc. ; XÉN. Hell. 6, 3, 6. Pl.q.pf impers. ἐπέπρωτο, LUC. J. conf. 14 ; PAUS. 4, 20, 1 ; poét. πέπρωτο, HÉS. Th. 464, 475. Subst. ἡ πεπρωμένη (αἶσα), ESCHL. Pr. 518 ; ISOCR. 11 d, 218 b ; τὸ πεπρωμένον (v. ci-dessus).

Étym. R. indo-europ. *perh₃-, donner ; cf. sscr. pūr-dhi.

*πόρω, wovon im Gebrauch ist
1) der aor. ἔπορον, zu Wege bringen (πόρος), verschaffen, darreichen, sowohl von Sachen, als von Eigenschaften, Zuständen, sogar lebenden Wesen ; μαντοσύνην, τήν οἱ πόρε Φοῖβος, Il. 1.72 ; φάρμακα, τά οἵ ποτε πόρε Χείρων, 4.219 ; τεύχεα, τά οἱ πόρε χάλκεος Ἄρης, 7.146, u. öfter ; πένθος, κακά u. dgl.; auch (Ἑρμείας) πόρεν δέ οἱ ἀγλαὸν υἱόν, er beschenkte sie mit einem stattlichen Sohne, den er mit ihr zeugte, 16.185 ; εὖχος, einen Wunsch gewähren, Od. 22.7 ; ἀνδρὶ παράκοιτιν, υἱάσιν θυγατέρας, zur Ehe geben, Il. 24.60, Od. 10.7 ; τιμήν, Hes. Th. 904 ; u. c. inf., πόρε καὶ σὺ κούρῃσιν ἕπεσθαι τιμήν, Il. 9.513 ; Pind. eben so ἔπορέν οἱ χρυσόν, Ol. 13.77, φέρων πόρε μιν Κενταύρῳ διδάξαι, P. 3.45, τῷ κῦδος πόρεν, 4.66, γενεᾷ χάριν, 11.58 ; auch Κύκνον θανάτῳ πόρεν, Ol. 2.82 ; vgl. auch πεπαρεῖν ; Tragg.: θνητοῖς γὰρ γέρα πορών, Aesch. Prom. 108 ; οὔκουν πόροις ἂν τήνδε δωρεὰν ἐμοί, 619 ; ἐφημέροις πορόντα τιμάς, 948 ; σοὶ θεοὶ πόροιεν, ὡς ἐγὼ θέλω, Soph. O.C. 1126 ; u. öfter ; auch von Menschen, herführen, πῶς ἂν εἴ τις ἔντοπος τὸν πάντ' ἄριστον δεῦρο Θησέα πόροι, O.C. 1458 ; einzeln bei sp.D., wie κελεύθους ἁλὸς πορεῖν, Ap.Rh. 4.5911.
2) das perf. pass. πέπρωμαι, bes. in der dritten Person πέπρωται, u. plusqpf. πέπρωτο gebräuchlich, es ist vom Schicksal gewährt, bestimmt, verhängt ; mit acc. c. inf., ἄμφω γὰρ πέπρωται ὁμοίην γαῖαν ἐρεῦσαι, Il. 18.329 ; Hes. Th. 464, 475 ; u. im partic., πεπρωμένον, ὁπποτέρῳ θανάτοιο τέλος πεπρωμένον ἐστί, Il. 3.309 ; auch ὁμῇ πεπρωμένον αἴσῃ, zu gleichem Geschick od. Anteil bestimmt, 15.209, 16.441, 22.179 ; ἦν πεπρωμένον, Pind. Ol. 8.33 ; πεπρωμένον βασιλῆα, P. 4.61 ; πεπρωμέναν ἀρετάν, N. 4.43, u. öfter ; τὸ πεπρωμένον, das Geschick, frg. 256 ; τί γὰρ πέπρωται Ζηνὶ πλὴν ἀεὶ κρατεῖν, Aesch. Prom. 517 ; ὅτῳ θανεῖν μέν ἐστιν οὐ πεπρωμένον, 755 ; τὴν πεπρωμένην αἶσαν φέρειν, 103 ; οὔκουν ἂν ἐκφύγοι γε τὴν πεπρωμένην, 516, u. öfter ; πεπρωμένης συμφορᾶς, Soph. Ant. 1318 ; oft bei Eur., τῇδέ σφ' ἐν ἡμέρᾳ θανεῖν πέπρωται Alc. 21, τὸν πεπρωμένον εὐνᾷ πόσιν Troad. 340 ; – εἰ ἐκ θεῶν πεπρωμένον ἐστί, Xen. Xell. 6.3.6 ; ἡ πεπρωμένη, Dem. 60.23.