α, ον :
      1 de la mer, maritime, en parl. de divinités (Poséidon, HH. 21, 3 ; SOPH. O.C. 1072, etc. ; Thétis, PD. N. 3, 60, etc.) ; des monstres de la mer, ESCHL. Pr. 583 ; de choses (eau, PD. O. 2, 115, etc. ; flots, ESCHL. Pr. 89 ; tempête, SOPH. O.C. 1659, etc.) ;
      2 qui va ou vit sur mer, EUR. Cycl. 300, Hec. 797 ;
      3 situé en mer, PD. N. 8, 31 ; particul. en pleine mer, p. opp. à πρόσγειος, ARSTT. Meteor. 2, 8, 43 ;
      4 apporté par la mer, ESCHL. Sept. 942.

➳ Fém. -ος, EUR. Alc. 595.

Étym. πόντος.

α, ον, also ος, ον E. Alc. 595 (lyr.); (< πόντος) : — of the sea, epith. of Poseidon, h.Hom. 22.3, S. OC 1072 (lyr.), etc. ; πόντιε E. Andr. 1010 (lyr.); π. Θέτις, Νηρηΐδες, Pi. N. 3.35, P. 11.2; π. δάκη sea monsters, A. Pr. 582 (lyr.); π. βόσκημα Id. Fr. 275; π. ὕδωρ, πέλαγος, Pi. O. 2.64, 7.56; κύματα, θύελλα, A. Pr. 89, S. OC 1659, etc. ; ᾅδην π. πεφευγότες, i.e. death by drowning, A. Ag. 667. π. ῥάκη, of sponges or fragments of such, Trag.Adesp. 258.
by the sea, of places, Ἰσθμός, ἀκτή, Χρύση, Pi. O. 8.48, A. Pers. 449, S. Ph. 269.
in the sea, of islands, Pi. N. 8.18; esp. of those far out to sea, opp. πρόσγειοι, Arist. Mete. 368b33, cf. Thphr. HP 4.6.2, 8.6.6; of ships, βάριδες A. Pers. 553 (lyr.); ὅπλισμα E. IA 253 (lyr.). of persons, ἱκέτας δέχεσθαι ποντίους from the sea, Id. Cyc. 300; ἀφιέναι πόντιον into the sea, Id. Hec. 797.
brought by sea or from beyond sea, of iron, A. Th. 940 (lyr.).

auch 2 Endgn, Eur. Alc. 606, aus, von od. in dem Meere ; ὕδωρ, Pind. Ol. 2.70 ; auch πέλαγος, 7.56 (wie ἅλς¹ Eur. Hec. 610, νοτίς 1259); Θέτις, N. 3.35 ; θεός, I. 7.34 ; κύματα, Aesch. Prom. 89 ; κλύδων, 4.29, u. sonst, wie Soph., θύελλα O.C. 1655, u. öfter ; auch Poseidon heißt so, 1074, wie ὁ πόντιος ἄναξ Eur. Hipp. 44, u. oft ohne Zusatz ; vgl. H.h. 21.3 ; auch ναῦς, ἀκτή u. dgl.; σάλος Ar. Thesm. 872, οἶδμα Av. 250 ; seltener in Prosa, πόντιαι νῆσοι, im Ggstz der πρόσγειοι, Arist. Meteor. 2.8.