ά, όν :
      1 d’un rouge de feu, PLAT. Tim. 68 c ; en parl. d’un vêtement, HDT. 3, 139 ; des lèvres, THCR. Idyl. 6, 3 ; τὸ πυρρόν, AR. Eccl. 329, rouge ardent ;
      2 roux, en parl. de pers. qui ont les cheveux rouges, HDT. 4, 108 ; HPC. 292, 44 ; des cheveux, ARSTT. Probl. 38, 2 ; de la barbe, ESCHL. Pers. 316, etc. ;
      3 fauve, en parl. d’animaux (lion, EUR. H.f. 361 ; ARSTT. G.A. 5, 6, 1 ; bœuf, PLUT. M. 363 b, etc. ; chien, XÉN. Cyn. 4, 7, etc.).

• Cp. πυρρότερος, SYMM. Jer. 4, 7.

➳ Poét. πυρσός, ESCHL. Pers. 316 ; EUR. Ph. 32, etc. ; • Sup. πυρσότατος, PLUT. Pel. 22. Dans les inscr. att. la forme assimilée, Πύρρος (n. d’h.) dès le 5^e siècle av. J.C., v. Πύρρος.

Étym. incert. ; cf. πυρσός².

ά (Ion. ή), όν, but Trag. and Dor. πυρσός, ή (Dor. ά), όν, E. Ph. 32, HF 361 (lyr.), Mosch. 2.70, cj. in A. Pers. 316; rare in Prose, Plu. Pel. 22; (< πῦρ) : — flame-coloured, yellowish-red (πυρρὸν ξανθοῦ τε καὶ φαιοῦ κράσει γίγνεται Pl. Ti. 68c, cf. Arist. Metaph. 1054b13, Gal. 9.600), ᾠοῦ τὸ π. the yolk of an egg, Hp. Mul. 2.171, PLit. Lond. 170 (i AD); ἡ λευκότης γίγνεται πυρρή Hp. Aër. 20; of sediment in urine, Id. Epid. 6.1.5. esp. of persons with red hair, Xenoph. 16.2, Hdt. 4.108; π. τὸ Σκυθικὸν γένος Hp. Aër. 20; οἱ ἁλιεῖς π. Arist. Pr. 966b26; π. τρίχες Id. GA 785a19; of the colour of the first beard, γενειάς A. l.c. ; γένυες E. Ph. 32; [θρίξ] Theoc. 15.130, cf. 6.3. generally, tawny, λέων E. HF l.c., Arist. GA 785b17, AP 6.263 (Leon.); βοῦς PLond. 3.890.5, 10 (i BC, written πυραί), Plu. 2.363b; ἵππος Apoc. 6.4; [πώλου] ἡ χρόα στίλβουσα τῆς χαίτης πυρσότατον Plu. Pel. 22; αἶγες PHib. 1.120.6 (iii BC); τὰ χρώματα τῶν κυνῶν X. Cyn. 4.7. of more positive colour, red, χλανίς Hdt. 3.139; ῥόδον Mosch. 2.70; ἕψημα LXX Ge. 25.30; τὸ π.
redness, Ar. Ec. 329; — Ep. Comp. (for πυρρότερα), πυρώτερα φοινίσσεσθαι to be of a brighter red, Arat. 798.
blushing, Ar. Eq. 900; also κύων… πύρσ’ ἔχουσα δέργματα glaring with bloodshot eyes, E. Hec. 1265.

dor. u. poet. πυρσός, feuerfarben, feuerrot, rötlich, in verschiedenen Abstufungen der Farben, bis zum Blonden hin ; bes. die Farbe des ersten Bartes, Valcken Phoen. 32 ; γενειάς, Aesch. Pers. 308 ; Eur. öfter ; Ar. Eq. 897 ; χείλεα, Theocr. 15.130 ; χλαινίς, Her. 3.139 ; nach Plat. Tim. 68c πυρρὸν ξανθοῦ τε καὶ φαιοῦ κράσει γίγνεται. – S. auch nom. propr.

πυρρός -ά, -όν
(< πῦρ) [in LXX for אֱדֹם ;]
fiery red: Rev.6:4 12:3.†
Πύρρος, -ου, ὁ,
Pyrrhus: Act.20:4.†
(AS)