πυλα·ωρός, οῦ (ὁ) [ῠ] gardien des portes, IL. 21, 530 ; 24, 681 ; en parl. de chiens, IL. 22, 69 ; particul. en parl. de Cerbère, ANTH. 7, 319.

Étym. p. *πυλαϝορός, de πύλη, ὤρα ; cf. πυλωρός.

ὁ, Ep. for πυλωρός, gate-keeper, Il. 21.530, 24.681, A.R. 3.747; of Odysseus in the Wooden Horse, Tryph. 201; [κύνας] πυλαωρούς Il. 22.69 (quoted ap. Arr. Epict. 3.22.80, but θυραωρούς Aristarch.); π. Πλούτωνος Κέρβερος AP 7.319. (πυλα-sorwó- (cf. ἐρύομαι) became πυλα(h)ορ(Ϝ)ό-, πυλαορό-, πυλωρό-, then Ep. πυλαωρό- (with -ω- taken from the contr. form); πυλα(h)ορ(Ϝ)ό- also became πυλαυρός, πυλευρός, and πυλαουρός (v.l. in Il. 24.681), πυλαορός (v.l. in 21.530).)

ὁ, ep. = πυλωρός (ὤρα), Tür- od. Torwächter, Torhüter ; Il. 21.530, 24.681 ; von Hunden, 22.69.