'      1 se blottir de frayeur, d’où être épouvanté, IL. 4, 371 ; 5, 634, etc. ; qqf. construit avec une prép. : ὑπό τινι, IL. 7, 129, être épouvanté par qqn : ὑπ' ἀσπίδος, TYRT. 2, 36, se cacher par crainte sous un bouclier ; εἰς ἐρημίαν, EUR. Bacch. 223, se réfugier dans un endroit écarté ; avec un acc. de pers. : τινά, IL. 20, 427 ; EUR. Hec. 1065, s’enfuir avec épouvante devant qqn ;
      2 mendier, OD. 17, 227 ; 18, 363 ; avec un acc. de lieu : ἀλλοτρίους οἴκους, HÉS. O. 393, parcourir en mendiant les maisons étrangères.

Étym. πτήσσω, cf. πτωχός.

'

only pres., shrink from, shrink, of birds or other animals, π. ὥστε πέρδικα Archil. 106; [ἀκρίδες] πτώσσουσι καθ’ ὕδωρ flee into…, Il. 21.14; also of men, πτῶσσον ὑπὸ κρημνούς ib. 26; τί πτώσσεις ; 4.371; τίς τοι ἀνάγκη πτώσσειν… ; 5.634; πτώσσοντας ὑφ’ Ἕκτορι 7.129; κατὰ λαύρας… πτώσσοντι skulk, slink, Pi. P. 8.87; εἰς ἐρημίαν π.
flee cowering into…, E. Ba. 223; π. ὑπ’ ἀσπίδος crouch beneath it, without any notion of fear, Tyrt. 11.36; — poet. Verb, once in Hdt., πτώσσοντας [ὑμέας εὕρομεν] 9.48.
cringe like a beggar, go begging (cf. πτωχός), κατὰ δῆμον Od. 17.227, 18.363; c. acc. loci, π. ἀλλοτρίους οἴκους Hes. Op. 395. c. acc. pers., οὐδ’ ἂν (v.l. ἂρ) ἔτι δὴν ἀλλήλους πτώσσοιμεν we can no longer shirk one another, Il. 20.427; ποῖ καί με φυγᾷ πτώσσουσι μυχῶν ; to what corners have they fled to shun me? E. Hec. 1066 (lyr.); c. acc. rei, [ὄρνιθες] νέφεα πτώσσουσαι shrinking from the clouds, Od. 22.304; π. δόρυ, βροντήν, Q.S. 5.300, 7.531.

intr., in Furcht, Schrecken od. Bestürzung sein, sich fürchten, furchtsam sich hinducken ; Il. 4.371, 5.634 ; ὑφ' Ἕκτορι, 7.129, 21.26 ; aus Furcht fliehen, flüchten, 21.14 ; Pind. P. 8.87 ; εἰς ἐρημίαν, Eur. Bacch. 223 ; ὑπ' ἀσπίδος πτώσσειν, Tyrt. 2.35 ; – πτώσσων κατὰ δῆμον βούλεται αἰτίζων βόσκειν ἣν γαστέρα, Od. 17.227, wie 18.363, sich, wie die Bettler tun, herumdrücken u. bücken (vgl. πτωχός); dah. ἀλλοτρίους οἴκους πτώσσειν, bettelnd zu fremden Häusern gehen, Hes. O. 397. – Auch c. accus. = sich wovor scheuen u. fliehen, οὐδ' ἔτι ἀλλήλους πτώσσοιμεν, wir wollen nicht mehr vor einander fliehen, Il. 20.427. – In Prosa = fallen, Her. 9.48, Ael. H.A. 7.18.