πτοέω-οῶ :
      1 frapper d’effroi, terrifier, CALL. Del. 191 ; ANTH. 7, 214 ; au pass. être frappé d’effroi, OD. 22, 298 ; ESCHL. Ch. 535 ; EUR. El. 1255, etc. ; ἐπί τινι, POL. 31, 19, 4, par suite de qqe ch. ;
      2 frapper de démence, GEOP. 16, 1 ;
      3 frapper d’un transport de passion, acc. SAPPH. fr. 2, 6 Bgk ; A.RH. 1, 1232 ; au pass. être saisi d’un transport de passion, THGN. 1012 ; EUR. I.A. 587, etc. ; μετά τινα, HÉS. O. 449 ; εἴς τινα, LUC. Am. 5, pour qqn ; πρός τι, PLUT. M. 989 a ; περί τι, PLUT. M. 1128 b ; ἐπί τι, LUC. Am. 23 ; ἐπί τινι, PARTH. 4, 2, pour qqn ou qqe ch.

➳ Épq. πτοιέω, HÉS. A.RH. ll. cc. ; ao. pass. 3 pl. épq. ἐπτοίηθεν, OD. l. c. Dor. ao. 3 sg. ἐπτόασεν [ᾱ] SAPPH. l. c. ; ao. pass. 2 sg. ἐπτοάθης [ᾱ] EUR. I.A. 587.

Étym. πτόα ; cf. πτήσσω, πτώσσω.

and πτοιέω, fut. -ήσω AP 7.214 (Arch.); Ep. aor. ἐπτοίησα, Aeol. ἐπτόαισα (v. infr.); — Pass., Ep. aor. ἐπτοιήθην Call. Dian. 191; pf. ἐπτόημαι, Ep. ἐπτοίημαι (v. infr.) : — terrify, scare, AP l.c. ; — Pass., to be scared, dismayed, φρένες ἐπτοίηθεν Od. 22.298; ἐξ ὕπνου κέκραγεν ἐπτοημένη A. Ch. 535; ἐπτοημένας δεινοῖς δράκουσιν by serpents, E. El. 1255 (s.v.l.); ἔβαλλε χεῖρας ἐπτοημένας Id. Tr. 559 (lyr.); πτοηθεὶς ἐπὶ τοῖς ἠγγελμένοις Plb. 31.11.4, cf. LXX Ex. 19.16, al., Ev. Luc. 21.9, 24.37; περὶ ὃ ἂν τύχῃ Polystr. p. 29 W. ; of animals, Q.S. 11.48, 13.457. metaph, flutter, excite by any passion, τό μοι καρδίαν… ἐπτόαισεν Sappho 2.6, cf. eand. Supp. 14.6; τὴν δὲ φρένας ἐπτοίησεν Κύπρις A.R. 1.1232; Κύπρις ἐπ’ Αἰακίδῃ κούρῃ φρένας ἐπτοίησεν Poet. ap. Parth. 21.2; — Pass., to be passionately excited, Mimn. 5.2 (= Thgn. 1018); ἐπτοημένοι φρένας A. Pr. 856; ὡς ἐπτόηται E. Ba. 214, cf. IA 1029; ἔρωτι ἐπτοάθης ib. 586 (lyr.); πτοιηθεὶς ὑπ’ ἔρωτι Call. l.c. ; τὸ περὶ τὰς ἐπιθυμίας μὴ ἐπτοῆσθαι Pl. Phd. 68c, cf. R. 439d, Epicur. Fr. 465; περὶ τὴν ὀχείαν Arist. HA 614a26, cf. 571b10; περὶ τὰ ὄψα Plu. 2.1128b; περὶ τὸ κέρδος Onos. 1.20; ἐς γυναῖκας Luc. Am. 5; ἐπὶ τὸ νέον ib. 23; ἐπὶ γυναικί Parth. 4.2; πρὸς τὰς αἶγας Plu. 2.989a; τῇ γνώμῃ πρὸς τὸν πόλεμον Id. Sull. 7; to be distraught, μεθ’ ὁμήλικας ἐπτοίηται he gapes like one distraught after his fellows, Hes. Op. 447; τὸ πτοηθέν distraction, E. Ba. 1268. (πτοι- only in dactylic verse, perh. metri gr. ; the -άω inflexion only in Thgn. l.c., E. IA 586 (lyr.); Lesb. -αις (ε) may have -αι- for -η- as αἰμίονος, etc.)

auch πτοιέω u. πτοιάω, scheuchen, in Furcht u. Schrecken setzen, und dadurch zum Fliehen bringen, fortjagen, pass. sich fürchten, ängstigen, φρένες ἐπτοίηθεν, Od. 22.298 ; ἐπτοημένοι φρένας, Aesch. Prom. 858, vgl. Ch. 528 ; πτοιοῦμαι ὑπέρ τινος, Philet. 13 ; εἵρξει νιν ἐπτοημένας δεινοῖς δράκουσιν, Eur. El. 1255, u. öfter ; ἔρωτι αὐτὸς ἐπτοάθης, I.A. 586 ; bes. = von einer Leidenschaft hingerissen werden, z.B. von leidenschaftlicher Liebe, Theogn. 1012 ; Mimn. 3.2, Bach ; vgl. μεθ' ὁμήλικας ἐπτοίηται, er gafft unruhig, unstät nach andern Gleichalterigen, Hes. O. 449 ; im perf. gefesselt sein, τὸ περὶ τὰς ἐπιθυμίας μὴ ἐπτοῆσθαι, Plat. Phaed. 68c, vgl. 108a, Rep. IV.439d ; Folgde : εἰς γυναῖκας ἐπτόητο, Luc. amor. 5 ; πρός τι, Plut. Sull. 7 ; περὶ τὰ ὄψα, occulte viv. i. A.; πτοηθεὶς ἐπὶ τοῖς ἠγγελμένοις, Pol. 31.19.4, in Furcht gesetzt ; ἐπτοημένος καὶ πλήρης ἀγωνίας, im Ggstz von περιχαρής, 8.21.2 ; Sp.

πτοέω, -ῶ
[in LXX chiefly for חָתַת ni. ;]
to terrify. Pass., to be terrified: Luk.21:9 24:37 (WH, mg., θροηθέντες).†
(AS)