'ou πτάρω (f. πταρῶ [ᾰ], ao.1 ἔπταρα [τᾱ] ARSTT. Probl. 33, 16, ao.2 ἔπταρον [ᾰ], pf. inus. ; pass. ao.2 ἐπτάρην [ᾰ]) :
      1 éternuer, HDT. 6, 107 ; PLAT. Conv. 185 e ; AR. Ran. 647, etc. ; μέγ' ἔπταρε, OD. 17, 541, il éternua fortement (ce qui était un présage favorable) ;
      2 p. anal. pétiller, en parl. d’une lampe, ANTH. 6, 333.

Étym. πτάρνυμι.

'

Hippiatr. 38 (v.l. πτέρεται, v. πτέρομαι), also πτείρω, Hdn. Gr. 1.191 codd. (pres. in use in early writers πτάρνυμαι, Hp. Morb. 2.54, X. An. 3.2.9, Philem. 100.4, Arist. Pr. 962b8 (also πτάρνεται Gloss.), impf. ἐπταρνύμην Diog. Ep. 35.3); aor.2 ἔπταρον Od. 17.541, etc. ; rarely aor.1, part. πτάραντες Arist. Pr. 963a33 (s.v.l.); — Pass., v. sub fin. : — sneeze, μέγ’ ἔπταρεν he sneezed aloud, Od. l.c. (taken for a good omen, cf. Ar. Ra. 647, etc.); but also as a bad omen, λυπούμεθ’ ἂν πτάρῃ τις Men. 534.9; ἔπταρον εἰς ἀνέμους AP 11.375 (Maced.); οὐδὲ λέγει 'Ζεῦ σῶσον', ἐὰν πτάρῃ ib. 268; ἀναλαβὼν τοιοῦτόν τι, οἵῳ κνήσαις ἂν τὴν ῥῖνα, πτάρε Pl. Smp. 185e; metaph of a lamp, sputter, AP 6.333 (Marc. Arg.); — also in aor. Pass., part. πταρείς Hp. Epid. 5.14, Arist. Pr. 887b35.

fut. πταρῶ, aor. I. ἔπτᾱρα, gew. aor.2 ἔπταρον, niesen ; μέγ' ἔπταρε, er nieste laut, Od. 17.541, wo es schon als gute Vorbedeutung gilt, vgl. 545, Her. 6.107, Ar. Ran. 646 ; πτάρε, Plat. Symp. 185e ; Sp.
Uebertr. von der Lampe, sich schneuzen, λύχνε, τρὶς ἔπταρες, Ep.adesp. 61 (VI.333). – Besser attisch soll πτάρνυμαι sein.