πρόχοος-ους, όου-ου (ἡ) vase pour verser, d’où :
      1 aiguière pour verser de l’eau sur les mains, IL. 24, 304 ; OD. 1, 136 ; 4, 52 ; 15, 135, etc. ;
      2 vase où l’on puise pour verser le vin dans les coupes, OD. 18, 397 ;
      3 vase pour les libations funéraires, SOPH. Ant. 430.

➳ Dat. plur. irrég. πρόχουσι, EUR. Ion 435 ; AR. Nub. 272.

Étym. προχέω.

Att. contr. πρόχους, ἡ ; acc. sg. written πρόχον SIG 1121 (Naucratis, vii/vi BC); nom. pl. πρόχοι ib. 1026.25 (Cos, iv/iii BC); dat. pl. πρόχουσι is f.l. in E. Ion 435; acc. pl. πρόχους X. Cyr. 5.2.7, Ael. NA 5.23; (< προχέω) : — vessel for pouring out, jug, esp.
ewer for pouring water upon the hands of guests, Il. 24.304, Od. 1.136, 4.52, 15.135, Hes. Th. 785, S. Ant. 430, E. l.c., Anaxandr. 41.27 (anap.), Xenarch. 7.14, etc.
wine-jug from which the cupbearer pours into the cups, Od. 18.397. Thessal. for λήκυθος, Clitarch. ap. Ath. 11.495c. a liquid measure, IG 14.422 ii 10, al. (Tauromenium).

ἡ, zsgzn πρόχους, wovon sich auch der dat. πρόχουσι nach der 3. Declination findet, Eur. Ion 435 (Hermann aber zieht πρόχοισι vor), Ar. Nub. 273 ; acc. τὰς πρόχους, Xen. Cyr. 5.2.7, Ael. H.A. 5.23;
Gefäß zum Ausgießen, Wasserkrug, Gießkanne, bes. woraus man Waschwasser auf die Hände der Gäste goß vor dem Essen ; oft bei Hom. χέρνιβα δ' ἀμφίπολος προχόῳ ἐπέχευε φέρουσα καλῇ, χρυσείῃ, z.B. Od. 1.136 ; Hes. Th. 785 ; die Weinkanne, aus welcher der Mundschenk in die Becher eingießt, 18.397 ; εὐκροτήτου χαλκέας πρόχου, Soph. Ant. 426 ; χρυσέαις πρόχουσιν, Eur. Ion 435 ; Ar. Nub. 273 ; folgde Dichter ; ἐς λοιβὴν χέον εἶθαρ χρυσείῃ προχόῳ, Antimach. bei Ath. XI.468a.