πρό·χνυ [ῠ] adv. :
      1 à genoux, sur les genoux, IL. 9, 570 ;
      2 p. suite, de fond en comble, entièrement, IL. 21, 460 ; OD. 14, 69 ; A.RH. 1, 1118 ; 2, 249.

Étym. π. γόνυ.

Adv.
utterly, ὥς κε… ἀπόλωνται π. κακῶς Il. 21.460; so ὀλέσθαι π. Od. 14.69.
with the knees forward, π. καθεζομένη, i.e. kneeling or crouching, Il. 9.570 (where Πρόγνυ shd. perh. be restd., cf. γνύπετος, Skt. Adj. prajñú- (dub.sens.)). dub.sens. in Antim. Col. 2P. ; later, simply = πάνυ, A.R. 1.1118, 2.249.

(πρὸ-γόνυ), adv., wie γνύξ, knielings, auf den Knien, in die Knie ; πρόχνυ καθεζομένη, Il. 9.570, auf den Knien sitzend, d.i. in die Knie sinkend, niederkniend ; u. weil das in die Knie Sinken ein Zeichen der Erschöpfung ist, übertr., ὥς κε Τρῶες ὑπερφίαλοι ἀπόλωνται πρόχνυ κακῶς σὺν παισὶ καὶ ἀλόχοισιν, 21.460, wie Od. 14.69, ὡς ὤφελλ' Ἑλένης ἀπὸ φῦλον ὀλέσθαι πρόχνυ, darnieder sinkend od. in den Staub stürzend umkommen ; vgl. ἐπεὶ πολλῶν ὑπὸ γούνατ' ἔλυσεν, was Od. 14.69 darauf folgt. Bei sp.D. übh. = sehr, πρόχνυ γεράνδρυον, Ap.Rh. 1.1118 ; = wirklich, 2.249.