πρό·χειρος, ος, ον :
   I qui est sous la main, qui est à portée (arme, pierre, etc.) ESCHL. Pr. 54 ; SOPH. Ph. 747 ; XÉN. Cyr. 4, 2, 32, etc. ;
   II p. anal. :
      1 qui se présente de soi-même, qui vient de soi-même à la bouche (parole, etc.) PLAT. Phæd. 61 b, etc. ; ou à l’esprit (pensée, etc.) PLAT. Theæt. 198 b, etc. ;
      2 p. suite, qui est à la portée de tous, d’où simple, naturel, usuel, facile : πρόχειρόν ἐστι, avec l’inf. PLAT. Soph. 251 b ; ἐν προχείρῳ ἐστί, avec l’inf. ARSTT. Meteor. 2, 3, 3, il est facile de, etc. ; en mauv. part, commun, vulgaire, PLAT. Phil. 45 a, Theæt. 147 a ;
      3 en parl. de pers. serviable, obligeant, facile, POL. 24, 5, 7 ; PLUT. Brut. 34 ;
      4 p. suite, préparé pour, prêt à : τῇ φυγῇ, EUR. H.f. 161, prêt à fuir ; avec l’inf. SOPH. El. 1494, prêt à faire qqe ch. ;
      5 porté à, disposé à : πρός τι, POL. 5, 86, 9 ; LUC. Alex. 8, à qqe ch.

• Cp. προχειρότερος, ARÉT. p. 11, 51. • Sup. προχειρότατος, ISOCR. 223 b ; DÉM. 700, 10 ; ARSTT. Probl. 20, 12.

Étym. π. χείρ.

ον, (< χείρ) at hand, Hp. Art. 11; π. ψάλια (v.l. ψέλια) δέρκεσθαι πάρα ready, A. Pr. 54; π. ἄχθος a handy burden, S. El. 1116; of a drawn sword or knife, Id. Ph. 747, E. Hel. 1564, El. 696, X. Cyr. 4.2.32; ἔβαλλον λίθοις καὶ… ἀκοντίοις, ὡς ἕκαστός τι π. εἶχεν Th. 4.34; ἁρπάζει μου ἀεὶ τὸ π. τῶν σκευῶν whatever furniture he can lay his hands on, PEnteux. 25.8 (iii BC); [τὴν ἐπιστήμην] π. οὐκ εἶχε τῇ διανοίᾳ Pl. Tht. 198d; οὓς π. εἶχον μύθους Id. Phd. 61b; τὰ κατὰ πάντων τῶν φιλοσοφούντων π. Id. Ap. 23d; εἰ οὖν σοι πρόχειρον, εἰπέ Id. Min. 313b; ἔστι τις π. λόγος D. 20.112; ὃ ἔχω προχειρότατον εἰπεῖν Id. 24.1; τὸ προχειρότατον ποιεῖν Isoc. 11.9; τὰ π. τῶν ἀπόρων obvious difficulties, Arist. Metaph. 982b13, cf. 1054b12; τὰ προχειρότατα Id. Pr. 924a12, cf. Demetr.Lac. Herc. 1012.35; ταῦτα γὰρ ὦν ἐστι προχειρότερον (sc. εὔξασθαι) Xenoph. 1.16.
readily accessible, external parts of the body, Sor. 1.17, 69; Comp., Id. 2.64, 85.
common, ordinary, φαῦλα καὶ π. Pl. Tht. 147a; αἱ π. τῶν ἡδονῶν Id. Phlb. 45a. πρὸς τῷ ἰδίῳ λόγῳ καὶ τοῖς π., official title in Egypt, Sammelb. 7455 (i BC), BGU 1756.8 (i BC), al. πρόχειρόν [ἐστι] it is easy, c. inf., Pl. Sph. 251b, Philem. 24; ψεύδεσθαι προχειρότατον τοῖς ἁμαρτάνουσιν Lys. Fr. 86; ἐν προχείρῳ [ἐστί], c. inf., Arist. Mete. 356b19; ἐκ προχείρου easily, lightly, S.E. M. 6.19, Gal. 1.241. of persons, ready to do, c. inf., S. El. 1494; τῇ φυγῇ π.
ready for flight, E. HF 161; also ἡ σπάνις π. εἰς τὸ δρᾶν κακά Philem. 157; π. γλῶττα Poll. 6.120.
of a ready wit, ἐν ταῖς ὁμιλίαις εὔχαρις καὶ π. Plb. 23.5.7; glib, Phld. Po. 5.14; τὸ προπετὲς καὶ π. Hp. Medic. 1.
hasty, σφοδρὸς καὶ π. Plu. Brut. 34; πνεῦμα οἷον τοῖσι πνιγομένοισι πρόχειρον Hp. Prorrh. 1.25 (unless perceptible, obvious breathing, cf. πρὸς χεῖρα Epid. 7.17). Adv. -ρως offhand, readily, ἀποκρίνασθαι Pl. Smp. 204d; περί τι π. ἔχειν Arist. Top. 163b25; π. εἰς τὰ ἑαυτῶν σώματα ἐξαμαρτάνοντες Aeschin. 1.22; ἐπὶ τὰ πράγματα ὁρμᾶν π. Amphis 33.7; hurriedly, rashly, Theopomp.Hist. 217 (a), Plb. 5.7.2; bluntly, εἰπεῖν Demetr. Eloc. 281; ordinarily or obviously, δηλούσης Phld. Rh. 2.268 S. Comp. -οτέρως Pl. Alc. 2.144d; -προχειρότερον τοῦ δέοντος Plb. 1.21.5.

vor oder bei der Hand, fertig, bereit ; καὶ δὴ πρόχειρα ψάλια δέρκεσθαι πάρα, Aesch. Prom. 54 ; οὐ πρόχειρος εἶ κτανεῖν, Soph. El. 1486 ; πρόχειρον εἴ τί σοι πάρα ξίφος χεροῖν, Phil. 737 ; übh. was gegenwärtig ist, ἤδη σαφὲς πρόχειρον ἄχθος δέρκομαι, El. 1105 ; τῇ φυγῇ πρόχειρος ἦν, bereit zur Flucht, Eur. Herc.F. 161 ; πρόχειρον φάσγανον, ἔγχος, Hel. 1580, El. 696 ; u. in Prosa : ἔβαλλον λίθοις καὶ ἀκοντίοις, ὡς ἕκαστός τι πρόχειρον εἶχε, wie ein Jeder es zur Hand hatte, Thuc. 4.34 ; εὐθὺς ἀντιλαβέσθαι παντὶ πρόχειρον, Plat. Soph. 251b ; εἰ οὖν σοι πρόχειρον, εἰπέ, Min. 313b ; auch αἱ πρόχειροι ἡδοναί, Phil. 45a (vgl. Pol. 32.14.3); οὓς προχείρους εἶχον μύθους, Phaed. 61b ; auch • adv., προχείρως ἀποκρίνασθαι, Symp. 204d, πρόχειρον ἔχειν τι, Xen. Cyr. 8.5.9 ; λόγος, Dem. Lept. 117 ; ὃ μέγιστον ἔχω καὶ προχειρότατον πρὸς ὑμᾶς εἰπεῖν, 24.1, vgl. 76 ; τοῦτ' ἂν εὕροιτε προχειρότατον, 163 ; Sp.  : εὐφυὴς καὶ πρόχειρος πρός τι, Pol. 5.86.7, wie προχειρότατοι πρὸς τὸ κακουργεῖν Luc. Alex. 18 ; auch ἐν ταῖς ὁμιλίαις εὔχαρις ἦν καὶ πρόχειρος, Pol. 24.5.7 ; u. im eigtl. Sinne, πρόχειρον ἔχειν τὸ δελτάριον, 29.11.2 ; κατὰ μὲν τὸ πρόχειρον setzt S.Emp. pyrrh. 1.234 dem κατὰ τὴν ἀλήθειαν gegenüber.
• Adv. προχείρως = leichtsinnig ; ἐξαμαρτάνειν, Aesch. 1.22 ; οὕτω προχείρως ἑαυτὸν δοῦναι, Pol. 5.7.2 ; πιστεύειν, 5.72.7 ; so auch im Kompar., προχειρότερον τοῦ δέοντος δέχεσθαι τὴν ἐλπίδα, 1.91.5, leichter als recht war. Vgl. noch Arist. Meteor. 2.9, τοῦτο παντάπασιν ἔοικεν εἰρῆσθαι προχείρως.

1. at hand, ready , [Aeschulus Tragicus (6th/5th c.BC), Sophocles Tragicus (Refs 5th c.BC)]; of a drawn sword or knife, [Sophocles Tragicus (Refs 5th c.BC), Euripides (Refs 5th c.BC)]; λίθοις καὶ . . ἀκοντίοις, ὡς ἕκαστός τι πρόχειρον εἶχε [Thucydides (Refs 5th c.BC)]; ὃ προχειρότατον ἔχω εἰπεῖν [Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)]
2. πρόχειρόν [ ἐστι] it is easy , with infinitive, [Plato Philosophus (5th/4th c.BC)], etc.
3. of persons, ready to do, with infinitive, [Sophocles Tragicus (Refs 5th c.BC)]; with dative, πρ. τῇ φυγῇ ready for flight, [Euripides (Refs 5th c.BC)]
4. adverb -ρως, off-hand, readily , [Plato Philosophus (5th/4th c.BC)] (ML)