πρό·φρων, ων, ον, gén. ονος, d’un esprit porté vers, d’un cœur empressé, plein de bonne volonté, qui agit de bon cœur, en parl. de pers. IL. 1, 77, etc. ; OD. 2, 387, etc. ; PD. P. 5, 156, etc. ; ESCHL. Ch. 1063, etc. ; SOPH. El. 1380, etc. ; en parl. de l’esprit ou du cœur lui-même, IL. 8, 40 ; 10, 244, etc. ; OD. 16, 257, etc. ; ironiq. πρόφρων κεν δὴ ἔπειτα Δία λιτοίμην, OD. 14, 406, je serais alors bien disposé, càd. j’aurais bonne grâce alors à implorer Zeus.

Étym. π. φρήν.

ονος, ὁ, ἡ, (< φρήν, φρονέω); poet. Adj.; prop.
with forward mind, i.e.
of one΄s free will, οὐδέ τί πώ μοι π. τέτληκας εἰπεῖν ἔπος Il. 1.543; π. κεν δὴ ἔπειτα Δία Κρονίωνα λιτοίμην I should be fain to entreat Zeus, Od. 14.406; hence, kindly, gracious, willing, usu. predicative (as always when used of persons in Hom.), ὄμοσσον π. ἔπεσιν καὶ χερσὶν ἀρήξειν Il. 1.77; π. κατένευσε Κρονίων 8.175; ὁ δέ με π. ὑπέδεκτο 9.480, cf. Od. 2.387; π. Δαναοῖσιν ἄμυνεν Il. 14.71, cf. Sappho 118; π. τελεῖν, ἀείδειν, Pi. P. 5.117, N. 5.22; προφρόνων Μοισᾶν τύχοιμεν Id. I. 4 (3).43; καί σε… π. θεὸς φυλάσσοι A. Ch. 1063; γενοῦ π. ἡμῖν ἀρωγός S. El. 1380; π. σε… Ἑρμῆς ᾍδης τε δέχοιτο E. Alc. 743 (anap.).
earnest, zealous, ὅτε δὴ… π. ἐθέλοιμι ἐρύσσαι in earnest, Il. 8.23; οὔ νύ τι θυμῷ πρόφρονι μυθέομαι ib. 40; εἰ δὴ πρόφρονι θυμῷ… ἀνώγει 24.140; ἀμύνειν π. θ. Od. 16.257; βοῦν π. θ. δασσάμενος προέθηκε Hes. Th. 536; also π. κραδίη Il. 10.244. Ep. Adv. προφρονέως willingly, readily, earnestly, π. μάχεσθαι 5.810, cf. 7.160; νήπια τέκνα π. ῥύοισθε 17.224; π. μιν τῖεν ἄναξ 6.173; later προφρόνως, φιλεῖν, φιλῆσαι, Thgn. 786, Pi. P. 2.16; ἐπιδεῖν A. Supp. 1 (anap.), cf. Ag. 173 (lyr.), Ch. 478 (anap.), Eu. 927 (anap.), 968 (anap.).

ον, eigtl. mit vorgeneigter Seele, propenso animo, also geneigt, gewogen, wohlwollend ; καί μοι ὄμοσσον ἦ μέν μοι πρόφρων ἔπεσιν καὶ χερσὶν ἀρήξειν, Il. 1.77 ; οὐδέ τί πώ μοι πρόφρων τέτληκας εἰπεῖν ἔπος, 543, u. öfter ; ὅτε πρόφρων Δαναοῖσιν ἄμυνεν, 14.71 ; οὔ νύ τι θυμῷ πρόφρονι μυθέομαι, ich rede nicht von ganzem Herzen, mit voller Ueberzeugung oder parteiisch für die Trojaner, 8.40, vgl. 10.244 ; εἰ δὴ πρόφρονι θυμῷ Ὀλύμπιος αὐτὸς ἀνώγει, Il. 24.140 ; in welchen Verbindungen Andere erkl. »mit festem Willen, mit unabänderlichem Vorsatz« oder »auf seinem Willen bestehend« ; überall ist aber ein gemütliches Geneigtsein dabei zu denken ; ironisch ist die Vrbdg Od. 14.406 : πρόφρων κεν δὴ ἔπειτα Δία Κρονίωνα λιτοίμην, dann könnte ich wohl aus vollem Herzen, freudig zu Zeus beten ! d.i. ich könnte es nimmermehr. – So auch • adv. προφρόνως, ep. προφρονέως, z.B. μάχεσθαι Il. 5.810, τῖεν 6.173, ῥύοισθε 17.224. – Pind. πρόφρων ἄμβασε στρατόν, P. 4.191 ; δέξεται πρόφρων, 9.56 ; σύμμαχος, I. 5.28 ; προφρόνως ἐφίλασε, P. 2.16 ; ἀντέχομαι, N. 1.33 ; καί σ' ἐποπτεύων πρόφρων θεὸς φυλάσσοι, Aesch. Ch. 1063 ; κλῦθί μου πρόφρονι καρδίᾳ, Suppl. 344, u. öfter im adv. z.B. πέμπετ' ἀρωγὴν παισὶν προφρόνως ἐπὶ νίκην, Ch. 471 ; Suppl. 1 ; γενοῦ πρόφρων ἡμῖν ἀρωγός, Soph. El. 4372 ; sp.D., wie Ap.Rh. 2.802, 3.1188 u. in der Anth.