εως (ἡ) [ᾰ]
   I tension en avant, HPC. 396, 42 ;
   II t. techn. :
      1 question proposée, PLUT. M. 736 e ; ATH. 234 c, etc. ;
      2 t. de philos. proposition, ARSTT. An. pr. 1, 1, 2 ; particul. prémisse (majeure) d’un argument, ARSTT. An. pr. 1, 25, 8, etc. ;
      3 t. de rhét. première partie d’une période, p. opp. à ἀπόδοσις ; particul. proposition à développer, HERMOG. 3, 427 Walz cf. DL. 3, 51.

Étym. προτείνω.

εως, ἡ, (< προτείνω) putting forward; in concrete sense, that which is put forward; hence, in Logic, proposition, π. ἐστι λόγος καταφατικὸς ἢ ἀποφατικός τινος κατά τινος Arist. APr. 24a16; esp.
premiss of a syllogism, ἐκ δύο προτάσεων [πᾶς συλλογισμός] ib. 42a32; ἡ ἑτέρα, ἡ τελευταία π., the minor premiss, Id. EN 1143b3, 1147b9; = ἀξίωμα, Plu. 2.1009c, al.
Math., enunciation of a proposition, Autol. 2.6, al., Archim. Sph. Cyl. 2Praef. (pl.), Eratosth. Praef. (pl.), Dioph. 1 Def. 11 (pl.), Procl. in Ti. 2.190d.
Gramm., hypothetical clause of a sentence, answered by the ἀπόδοσις, D.L. 3.52.
question proposed, problem, Sor. 1.27, Plu. 2.736e, Ath. 6.234c, etc.
the earlier part of a dramatic poem, opp. ἐπίτασις (in which the action begins) and καταστροφή, Donat. in CGF p. 69 K.
proposal, Milet. 7.67 (perh. i BC), PMonac. 6.80 (vi AD); pl., proposals for peace, App. Mac. 9.3.
stretching out, ΄urge΄, αἱ τοῦ πάθους π. Plot. 4.4.44.

ἡ, vorgelegte Frage od. Aufgabe, πρότασιν προτείνειν, ἀπολύσασθαι, Ath. VI.234c. – Der Vordersatz in der Logik u. Rhetorik ; Arist. anal. 1.1 ; S.Emp. u. A.; auch λῆμμα, Ggstz ἐπίτασις. – Auch ein Teil des dramatischen Gedichtes, Ggstz ἐπίτασις, Gramm.