adv. :
      1 (avec idée de lieu) de loin, ESCHL. Ag. 952, Eum. 297, etc. ; avec un verbe de mouv. ESCHL. Ag. 947 ; SOPH. Aj. 723, etc. ;
      2 (avec idée de temps) depuis longtemps, EUR. Hipp. 831, etc.

Étym. πρόσω, -θεν.

Att. πόρρωθεν, Dor. πόρσωθεν Archyt. 1, Ep. πρόσσοθεν Il. 23.533; Adv. (< πρόσω) : — from afar, opp. ἐγγύθεν, ἐλαύνων πρόσσοθεν ἵππους Il. l.c. ; πρόσωθεν βαλεῖν, προσδέρκεσθαι, A. Ag. 947, 952; κλύειν Id. Eu. 297, cf. 397; στείχειν S. Aj. 723; οὐ ταὐτὸν εἶδος φαίνεται τῶν πραγμάτων, πρόσωθεν ὄντων ἐγγύθεν θ’ ὁρωμένων E. Ion 586; πόρρωθεν ἀσπάζεσθαι, ἀναγνῶναι, etc., Pl. Chrm. 153b, R. 368d, etc. ; — Comp. πορρωτέρωθεν, from a more distant point, σκοπεῖν Isoc. 4.23, cf. 6.16, 12.120, 16.4, Thphr. Sud. 4.
distantly, in sense, D.L. 7.16. of Time, from long ago, E. Hipp. 831 (lyr.), Pl. Chrm. 155a, D. 10.46, etc.

adv., von fern her ; θεὸς πρόσωθεν εὐμενῶς προσδέρκεται, Aesch. Ag. 926 ; ἐξακούειν, Eum. 375, u. öfter ; στείχειν, Soph. Ai. 710 ; πρ. αὐτὴν ἀσπάζομαι, Eur. Hipp. 102 ; auch τῶν πραγμάτων πρόσωθεν ὄντων, Ion 586.