'ατος (τὸ) :
   I ce qu’on porte étalé sur soi, appareil extérieur, pompe, magnificence, ARSTT. Mund. 6, 8 ; POL. 3, 15, 3 ; STR. 450, 516 ; POL. 18, 38, 4 ; fig. en parl. d’un maintien digne, DÉM. 228, 2 ; p. anal. Ἑλλάδος πρόσχημ' ἀγῶνος, SOPH. El. 682, l’ornement des jeux publics de la Grèce ; Ἰωνίης, HDT. 5, 28 (la ville de Milet) ornement de l’Ionie ;
   II ce qu’on met en avant, d’où :
      1 fig. prétexte, raison spécieuse, THC. 3, 82 ; SOPH. El. 525 ; au plur. PLAT. Rsp. 495 c ; πρ. ποιεῖσθαί τι, PLAT. Prot. 316 d, etc. prendre ou donner qqe ch. pour prétexte ; ποιεῖσθαι ὡς, avec l’ind. HDT. 7, 157 ; ou ποιεῖσθαι, avec l’inf. THC. 5, 30, prendre ou donner pour prétexte que, etc. ; abs. πρόσχημα, HDT. 9, 87, en apparence ;
      2 commencement, début, introduction, PLAT. Hipp. ma. 286 a ;
   III ce qui se montre au dehors, d’où aspect, apparence (d’une blessure) HPC. 881 fin.

Étym. προέχω.

'

ατος, τό, (< προέχω) that which is held before; hence, that which is held before to cover, screen, cloak, τὸ σῶφρον τοῦ ἀνάνδρου π. Th. 3.82; pretence, pretext, πατὴρ… σοὶ π. ἀεί, ὡς ἐξ ἐμοῦ τέθνηκεν S. El. 525; τοῦτο π. ποιούμενος Lys. 6.37; also π. τοῦ λόγου in the same sense, Hdt. 4.167, cf. 6.133; c. gen., αὗται [αἱ πόλεις] π. ἦσαν τοῦ στόλου ib. 44; Φίλιππος γίγνεται π. τοῦ πολέμου Plb. 11.5.4; τῷ τῆς τέχνης π. on the ground of…, D. 5.6; π. ποιεύμενος ὡς ἐπ’ Ἀθήνας ἐλαύνει making a pretence or show of marching against Athens, Hdt. 7.157; c. inf., π. ποιούμενοι τοὺς ἐπὶ Θρᾴκης μὴ προδώσειν pretend that they will not…, Th. 5.30; π. ἦν ἀμύνεσθαι Id. 1.96; also π. ποιεῖσθαι or ποιήσασθαί τι to put forward as a screen or disguise, Pl. Prt. 316d, 316e, cf. 317a; πρόσχημα, as acc. abs., by way of pretext, Hdt. 9.87; καλῶν ὀνομάτων καὶ προσχημάτων μεστή full of fair words and appearances, Pl. R. 495d.
preface, π. καὶ ἀρχὴ τοῦ λόγου Id. Hp. Ma. 286a.
ornament, τῆς Ἰωνίης π., of Miletus, Hdt. 5.28, cf. Plb. 3.15.3; τῆς Ἑλλάδος Str. 10.2.3, cf. 11.11.1, Plu. Alex. 17; τὸ κλεινὸν Ἑλλάδος π. ἀγῶνος, of the Pythian games, S. El. 682; μετὰ προσχήματος ἀξίου τῆς πόλεως with a dignity, D. 18.178; τὸ τοῦ γένους π. the nobility of his birth, OGI 470.23 (i BC/i AD); Ἀχιλλέα τιν’ ἢ Νιόβην…, π. τῆς τραγῳδίας the pomp or show of tragedy, Ar. Ra. 913; Δαρείου τὸ π. his pomp, Arist. Mu. 398a12; of a person, π. ἑαυτῆς (sc. τῆς πόλεως) IG 12(7).395.17 (Amorgos).
outward appearance of a wound, f.l. in Hp. Ulc. 24; aspect, τῆς ὅλης θεουργίας διττόν ἐστι π., τὸ ἱερατικὸν τῶν θεῶν π., Iamb. Myst. 4.2.
costume, uniform, PMasp. 334.12, PFlor. 288.9 (both vi AD).

τό, das, was man vorhält, das Vorgehaltene ;
   a) das zum Schmuck Dienende, Zierde, Pracht, wie Soph. die pythischen Kampfspiele πρόσχημα Ἑλλάδος nennt, El. 672, u. Her. 5.28 πρόσχημα Ἰωνίης von Milet sagt ; καλῶν ὀνομάτων καὶ προσχημάτων μεστήν, Plat. Rep. VI.495c ; ὡς ἐπὶ προσχήματός τινος οὖσα, Dem. 59.41 ; öfter bei Pol., τῆς οἰκίας, ἀρχῆς, 5.10.1, 6.33.12 ; εἰς βασιλικὸν ἦλθε πρόσχημα, DS. 2.6.
   b) Vorwand, Beschönigung, Deckmantel ; οὐδὲν ἄλλο σοι πρόσχημ' ἀεί, Soph. El. 515 ; πρόσχημα ποιεῖσθαι, Her. öfter ; αὗταί σφι πρόσχημα ἔσαν τοῦ στόλου, 6.44 ; λόγου, 6.133 ; auch πρόσχημα ποιεύμενος ὡς ἐπ' Ἀθήνας ἐλαύνει, 7.157, indem er sich stellte, als wollte er gegen Athen ziehen (auch als absol. accus.), zum Vorwand, um einen Vorwand zu haben, 9.871 ; Thuc. 5.30 ; Lys. 6.37 ; Plat. Prot. 316d vrbdt πρόσχημα ποιεῖσθαι καὶ προκαλύπτεσθαι ποίησιν ; vgl. 317a ; Einleitung, πρόσχημα δέ μοί ἐστι καὶ ἀρχὴ τοιάδε τις τοῦ λόγου, Hipp. mai. 286a ; ποιεῖσθαι, Lys. 6.37 ; Φίλιππος ὄνομα καὶ πρόσχημα ἦν τοῦ πολέμου, Pol. 11.6.4 ; u. a.Sp.