πρόσ·ημαι (seul. prés.) :
   I être assis près de, dat. ESCHL. Ag. 1191, etc. ; SOPH. O.R. 15, etc. ; p. suite :
      1 être situé près de, être voisin de, ESCHL. Pers. 880 ;
      2 s’établir près de, assiéger, dat. EUR. Rhes. 390 ;
   II avec mouv. se fixer dans, s’enfoncer dans, acc. ESCHL. Ag. 834.

Étym. π. ἧμαι.

to be seated at or close to, c. dat., δώμασιν προσήμεναι A. Ag. 1191; νερτέρᾳ π. κώπῃ ib. 1617; βωμοῖσι S. OT 15; rarely c. acc., καρδίαν προσήμενος A. Ag. 834; generally, to be or lie near, νᾶσοι… τᾷδε γᾷ προσήμεναι Id. Pers. 881 (lyr.).
besiege, πύργοισι E. Rh. 390.

(ἧμαι), dabei, dagegen sitzen, νερτέρᾳ προσήμενος κώπῃ, Aesch. Ag. 1600 ; προσήμεθα βωμοῖσι, Soph. O.R. 15 ; liegen, benachbart sein, νᾶσοι τᾷδε γᾷ προσήμεναι, Aesch. Pers. 857 ; selten c. acc., ἰὸς καρδίαν προσήμενος, Ag. 808 ; belagern, obsidere, c. dat., χαίρω σε προσήμενον πύργοισιν ἐχθρῶν, Eur. Rhes. 390.