πρό·μαχος, ος, ον [ᾰ]
      1 qui combat aux premiers rangs, IL. 3, 31 ; 4, 354 ; OD. 18, 379 ; PD. I. 7, 6 et 49 ; en parl. d’une lance, SOPH. Tr. 856 ;
      2 qui combat pour, défenseur de, gén. ESCHL. Sept. 418, 482 ; ép. de certains dieux (Athèna, ALCIPHR. 3, 3, 51 ; Hèraklès, PAUS. 9, 11, 4 ; Hermès, PAUS. 9, 22, 1).

Étym. π. μάχη.

ον, fighting before or in front; πρόμαχοι, οἱ, champions, ἐν προμάχοισι φανέντα Il. 3.31; πρώτοισιν ἐνὶ π. μιγέντα Od. 18.379, cf. Il. 4.354; προμάχων ἀν’ ὅμιλον Pi. I. 7 (6).35. as Adj., π. δόρυ the champion spear, i.e. of Heracles (v. Sch.), S. Tr. 856 (lyr.).
fighting for, δόλεως, δόμων, A. Th. 419 (lyr.), 482 (lyr.); θεσμῶν IG 3.638. as a name of tutelary gods, Ἀθηνᾶ Alciphr. 3.51, etc. ; παρὰ προμάχῳ Παλλάδι IG l.c. ; Ἠρακλῆς Paus. 9.11.4; Ἐρμῆς Id. 9.22.2. Subst., bastion, Procop. Aed. 5.4. in Crete, cake made for a seven-days-old child, Hsch.

1) vorkämpfend, vorn, in der vordersten Reihe der Krieger kämpfend ; bei Hom. in der Il. oft als subst. οἱ πρόμαχοι, die Vorkämpfer, die vordersten Kämpfer ; ἐν προμάχοισιν, unter den vordersten Kämpfern, im Vordertreffen, auch πρώτοισιν ἐνὶ προμάχοισιν, Od. 18.379 ; προμάχων ἀν' ὅμιλον, Pind. I. 6.35 ; Soph. sagt so auch adj. λόγχα προμάχου δορός, Trach. 853.
2) der für Einen zum Schutze kämpft, Verfechter, Verteidiger, πόλεως Aesch. Spt. 401, δόμων 464 ; Xen. Mem. 4.3.8 ist vrbdn ἀέρα πρόμαχον καὶ σύντροφον ζωῆς.

1. fighting before or in front : πρόμαχοι, οἱ, the foremost fighters, champions , [Homer (8th/7th c.BC)]; ἐν προμάχοισιν among the foremost , [Iliad by Homer (8th/7th c.BC)]:—;as adjective, πρ. δόρυ the champion spear, [Sophocles Tragicus (Refs 5th c.BC)]
2. fighting for , πόλεως, δόμων [Aeschulus Tragicus (6th/5th c.BC)] (ML)