πρό·δρομος, ος, ον :
   I au propre, qui court devant, qui précède en courant, HDT. 1, 60, etc. ; ESCHL. Sept. 211 ; SOPH. Ant. 108 ; EUR. Ph. 296 ; ὁ πρ. coureur envoyé en avant, PLAT. Charm. 154 a ; οἱ πρόδρομοι :
      1 corps ou division d’avant-garde, HDT. 4, 121, 122 ; THC. 2, 22 ; particul. dans l’armée macédonienne, ARR. An. 1, 12 ; troupe de cavalerie légère, XÉN. Hipp. 1, 25 ;
      2 vents du N. E. précédant de huit jours la canicule, ARSTT. Meteor. 2, 15, 2 ; Probl. 26, 12, 2 ; TH. Vent. 11 ;
   II fig. :
      1 précurseur : ἀστὴρ ἀελίου πρ. ION 11, astre précurseur du soleil ; ἠπίαλος πυρετοῦ πρ. AR. fr. 315, salivation qui annonce la fièvre ; subst. en parl. de saint Jean-Baptiste, NAZ. 1, 729 Migne ;
      2 précoce : σῦκα πρόδρομα, TH. C.P. 5, 1, 5, etc. figues précoces ; πρόδρομος οἶνος, ATH. 30 b, sorte de vin de Mytilène provenant d’un jus qui coule avant le pressurage du raisin.

Étym. π. δραμεῖν.

ον, running forward with headlong speed, π. ἦλθον A. Th. 211 (lyr.); φυγάδα πρόδρομον S. Ant. 108 (lyr.), etc. ; μόλε π. v.l. in E. Ph. 296 (lyr.).
running before, going in advance, π. στρατιή Hdt. 9.14; κήρυκας π. προπέμπειν Id. 1.60; π. ἥκω E. IA 424; freq. of horsemen in advance of an army, Hdt. 4.121, 122; π. τῶν ἄλλων ἥκειν Id. 7.203, cf. Th. 2.22; λεὼς π. ἱππότας A. Th. 80 (lyr.); mounted skirmishers, οἱ π.
΄guides΄, a special corps in the Maced. army, Arr. An. 1.12.7, cf. D.S. 17.17; οἱ ἀμφὶ [τὸν ἵππαρχον] πρόδρομοι X. Eq. Mag. 1.25; at Athens, Arist. Ath. 49.1; also, of light ships, Alciphr. 1.11. metaph, precursor, ἀστέρα… ἀελίου π. Ion Lyr. 10; ἠπίαλος πυρετοῦ π. Ar. Fr. 332 (anap.); δείπνου π. ἄριστον Eub. 75.13; π. τοῦ δοκοῦντος καλλίστου εἶναι Pl. Chrm. 154a, cf. Plot. 6.7.7. π. (sc. οἶνος), v. πρότροπος. as Subst., πρόδρομοι, οἱ, v. supr. 1.2.
northerly winds, preceding the etesian winds, Arist. Mete. 361b24, Pr. 941b7, Thphr. Vent. 11.
early figs, Id. CP 5.1.5 sq., cf. Plin. HN 16.113.

vorlaufend, vorauslaufend ; Her. 9.14 ; Aesch. Spt. 80, 193 ; übh. eilend, Soph. Ant. 108 ; μόλε πρόδρομος, Eur. Phoen. 1303 ; Vorläufer, bes. der als Kundschafter od. zum Recognoszieren vorauseilt, Her. 1.60, 4.122, 7.203 ; auch von Reitern, 4.121 ; Thuc. 3.22 ; Plat. Charmid. 154a u. Sp., wie Pol. 12.20.7 ; Plut. Alcib. 34. – Uebh. Andern zuvorkommend, voraneilend ; auch von Früchten, frühreif, frühzeitig, wie σῦκα Theophr. bei Ath. III.77c. Von einem bestimmten Winde, Arist. Meteor. 2.15.
Bei Ath. I.30b der süße mitylenäische Wein, der unausgepreßt aus den Trauben floß, wie unser Strohwein, Ausbruch ; Andere nannten ihn πρότροπος.

ὁ, = προδρομή.

πρό-δρομος, -ον
(< προτρέχω) [in LXX: Num.13:21 (20), Isa.28:4 (בִּכּוּר), Wis.12:8 * ;]
running forward, going in advance. As subst., ὁ π., an advance guard, forerunner: Heb.6:20.†
(AS)