προ·ϋπάρχω :
      1 intr. être avant, exister avant, gén. ARSTT. Mot. an. 5, 2 ; abs. être auparavant, se trouver là auparavant, THC. 2, 85 ; 4, 126 ; PLAT. Prot. 317 d, etc. ; οἱ νόμοι οἱ προϋπάρχοντες, ARSTT. Pol. 4, 5, 4, les lois existantes ; οἱ προϋπάρχοντες ὕπατοι, POL. 3, 106, 2, les consuls désignés ; τὰ προϋπάρξαντα, DÉM. 12, 16, les faits antérieurs ;
      2 tr. entreprendre le premier, donner l’exemple ou le signal de : τινός, THC. 3, 40 ; ISOCR. 89 c, etc. de qqe ch. ; avec le dat. : προϋπάρχειν τῷ ποιεῖν εὖ, DÉM. 471, 2, obliger le premier par un bienfait ; τὰ προϋπηργμένα, les services rendus antérieurement à qqn, DÉM. 1191 ; ou les antécédents (de qqn) DÉM. 314, 9 ; ARSTT. Rhet. 1, 9, 31.

take the initiative in a thing, c. gen., ἀδικίας Th. 3.40; τῶν εὐεργεσιῶν, τῆς ἔχθρας, Isoc. 5.36, 125; c. dat., π. τῷ ποιεῖν εὖ D. 20.46; with neut. Adj., π. τι ἔς τινα D.C. 38.34; — Pass., τὰ προϋπηργμένα εἰς αὑτόν benefits formerly received, D. 49.25, cf. OGI 244.8 (Daphne, ii BC), Hierocl. in CA 7 p. 429M. ; but also προϋπηργμένα ἀδικήματα Iamb. Myst. 4.5. intr., exist before, be pre-existent, Th. 2.85, 4.126, Pl. Prt. 317d, PLille 1v4 (iii BC), etc. ; οἱ νόμοι οἱ προϋπάρχοντες Arist. Pol. 1292b20, cf. SIG 526.31 (Itanos, iii BC); ἡ τῶν σωμάτων αὔξησις ἐκ προϋπαρχόντων ἐστίν from pre-existent materials, Arist. Rh. 1419b22; πᾶσα μάθησις ἐκ προϋπαρχούσης γίνεται γνώσεως Id. APo. 0.71a1; προϋπάρξαντα things that happened before, past events, v.l. for πρὶν ὑπ. in D. 1.11; τὰ προϋπάρχοντα former possessions, Ceb. 31, D.C. 38.38; οἱ π. ὕπατοι the previous consuls, Plb. 3.106.2; pf. Pass., τὰ προϋπηργμένα antecedents, D. 18.262, Arist. Rh. 1367b13; οἰκειότης, χάρις προϋπηργμένη, J. Ap. 1.29, A.D. Synt. 132.21. c. gen., προϋπάρχειν δεῖ τὸ κινοῦν τοῦ κινουμένου must exist before…, Arist. MA 700b1; π. ἑαυτοῦ S.E. M. 10.208; to be logically prior, μέθοδος πασῶν προϋπάρχουσα καὶ κυριωτέρα Nicom. Ar. 1.4.

Etwas vorher, zuvor tun, Eur. Phoen. 1229 ; den Anfang machen womit, τινός, ἀδικίας, Thuc. 3.40 ; εὐεργεσιῶν, ἔχθρας, zuerst Wohltaten erzeigen, Feindschaft anfangen, Isocr. 5.36, 125 ; auch προϋπάρχειν τῷ ποιεῖν εὖ, Dem. 1.11 ; τὰ προϋπηργμένα, früher erzeigte Wohltaten, 49.25 u. öfter ; – intr., vorher da-, vorhanden sein ; Thuc. 2.85, 4.126, Plat. Prot. 317d, Eryx. 405a u. Folgde, wie Pol., οἱ προϋπάρχοντες ὕπατοι, 3.106.2, der Zeit nach vorher gehen, vor Etwas, τινός.

προ-ϋπ-άρχω
[in LXX: Job 42:18* ;]
__1. to be beforehand in.
__2. to be before or previously: with ptcp., Luk.23:12, Act.8:9.†
(AS)