προ·φεύγω (ao.2 προὔφυγον) :
      1 intr. fuir en avant, s’enfuir, IL. 11, 340 ;
      2 tr. fuir, échapper à, acc. IL. 6, 502, etc. ; OD. 11, 107, etc. ; fig. HÉS. O. 645.

➳ Ao.2 opt. 2 sg. épq. προφύγοισθα, OD. 22, 325.

Hom. only in aor. προὔφυγον, flee forwards, flee away, Il. 11.340, A. Fr. 69.5 (lyr.). c. acc., flee from, shun, avoid, μένος καὶ χεῖρας Ἀχαιῶν Il. 6.502, cf. 7.309; κακόν 14.81; προφυγὼν ἰοειδέα πόντον Od. 11.107; οὐκ ἂν θάνατον… προφύγοισθα (Ep. opt.) 22.325, etc. ; π. χρέα avoid debts, Hes. Op. 647.

(φεύγω), intr., vorwärtsfliehen, οὐ γάρ οἱ ἵπποι ἐγγὺς ἔσαν προφυγεῖν, Il. 11.340. – Gew. trans. c. accus., entfliehen, βέλτερον, ὃς φεύγων προφύγῃ κακὸν ἠὲ ἁλῴη, Il. 14.81 ; οὐκ ἂν θάνατόν γε δυσηλεγέα προφύγοισθα, Od. 22.325 ; πόνιον, 11.107 ; μένος καὶ χεῖρας Ἀχαιῶν, Il. 6.502, 7.309 ; χρέα, Schulden vermeiden, Hes. O. 649 ; Aesch. frg. 59.