προ·τύπτω (ao. προὔτυψα) :
      1 tr. frapper auparavant, ESCHL. Ag. 132 ;
      2 intr. se presser, se précipiter, s’élancer : Τρῶες δὲ προὔτυψαν, IL. 13, 136 ; 15, 306 ; 17, 262, les Troyens se précipitèrent ; avec ἐς et l’acc. A.RH. 3, 1396 ; avec le dat. NIC. Th. 176 ; OPP. H. 4, 545, s’élancer dans ; fig. ἀνὰ ῥῖνας δέ οἱ μένος προὔτυψε, OD. 24, 319, l’émotion s’empara de lui.

Étym. litt. jaillit jusqu’à ses narines.

intr., press forward, Τρῶες δὲ προὔτυψαν ἀολλέες Il. 13.136, al. ; ἀνὰ ῥῖνας δριμὺ μένος προὔτυψε rushed forward, Od. 24.319; Ἀργὼ προὔτυψεν ἐπειγομένη ἀνέμοισιν pressed onward, A.R. 1.953, cf. 3.1397, etc. ; Νεῖλος… προὔτυψε πόντῳ rushed forward to…, Nic. Th. 176, cf. Al. 499; πηλαμύσι προὔτυψεν dashed against them, Oppian. H. 4.545; ἐς θάλαμον π. ib. 392.
forge beforehand, προτυπὲν στόμιον μέγα Τροίας A. Ag. 132 (lyr.).
strike first or before another, Procop. Vand. 1.18.

(τύπτω), intr., vordringen, hervorbrechen ; Τρῶες δὲ προὔτυψαν ἀολλέες, Il. 13.136, 15.306, 17.262 ; ἀνὰ ῥῖνας δέ οἱ ἤδη δριμὺ μένος προὔτυψε, Od. 24.319, von der Empfindung, welche man bei heftigen Affekten, Rührung, Schmerz, Wehmut usw., in der Nase empfindet ; vgl. Arist. Eth. 3.11 u. Scholl.; anlanden, Ap.Rh. 1.953 ; ἄνω προὔτυψαν ἐς ἀέρα, 3.1397 ; ὕστατος ἐς θάλαμον προὔτυψεν, Opp. Hal. 4.392, dgl. 2.414, 4.545 ; vorher schlagen, προτυπὲν στόμιον μέγα Τροίας, Aesch. Ag. 131.