προσ·φύω :
   I tr. (aux temps suiv. : prés., impf., fut. -φύσω, ao. -έφυσα) faire naître ou faire croître sur, d’où faire adhérer, fig. càd. établir fortement, confirmer, acc. ESCHL. Suppl. 276 ; AR. Nub. 372 ;
   II intr. (aux temps suiv. : ao.2 προσέφυν, d’où part. προσφύς, προσφῦσα, pf. προσπέφυκα, et au pass. moy. προσφύομαι, f. -φύσομαι) :
      1 naître ou croître sur, dat. EUR. Bacch. 921 ; PLAT. Rsp. 611 d, etc. ;
      2 p. suite, être attaché ou s’attacher à, tenir fortement à, dat. OD. 12, 433 ; THCR. Idyl. 21, 46 ; abs. IL. 24, 213 ; LUC. Pisc. 51, etc. ; fig. s’attacher à, s’appliquer à, dat. LUC. Salt. 67.

➳ Impf. dor. 3 sg. ποτεφύετο, THCR. Idyl. l. c.

with fut. and aor.1, cause to grow to; metaph, καὶ ταῦτ’ ἀληθῆ… προσφύσω λόγῳ will make sure, confirm, A. Supp. 276; τοῦτο τῷ νῦν λόγῳ εὖ προσέφυσας Ar. Nu. 372. mostly in Pass., with aor.2 and pf. Act. and fut. Med., grow to or upon, σῷ κέρατα κρατὶ προσπεφυκέναι E. Ba. 921, cf. Pl. R. 611d, Ti. 45a; σοι ταῦτα προσφύσεται will accrue, Id. Ep. 313d; freq. in Arist. of any after or adventitious growth which does not form part of the organism, π. τῇ ὑστέρᾳ τὸ ᾠόν, πρὸς τῇ ὑστέρᾳ, GA 752a11, 754b17; τὰ κέρατα π. μᾶλλον τῷ δέρματι HA 517a27, cf. LXX Da. 7.20; προσπέφυκεν ὥσπερ τὰ φύματα Arist. GA 772b29; of zoöphytes, HA 487b11, 588b13; π. ταῖς πέτραις PA 681b6; of tapeworms, HA 551a11; of food, to be assimilated, Pr. 864b8, 927a20.
to be attached, πλευραὶ προσπεφύκασι [τοῖς σφονδύλοις, sc. by joints] Hp. Art. 45.
hang upon, cling to, τῷ προσφὺς ἐχόμην Od. 12.433; abs., προσφῦσα Il. 24.213; προσφὺς ὅπως τις ἀναρίτης Herod. Fr. 11; of a fish, τὠγκίστρῳ ποτεφύετο Theoc. 21.46; of leeches, Gal. 8.265; metaph, π. τοῖς τοιούτοις consorts constantly with, Pl. Lg. 728b; προσφύντες ἔχονται τοῦ χρυσίου they cling fast to it, Luc. Pisc. 51, cf. Musc. Enc. 3, etc.

(φύω), daran wachsen lassen, fest daran fügen, verbinden ; übertr., ταῦτ' ἀληθῆ πάντα προσφύσω λόγῳ, Aesch. Suppl. 276, wie τοῦτό γέ τοι τῷ νυνὶ λόγῳ εὖ προσέφυσας, Ar. Nub. 371, durch das Wort befestigen, bestätigen. – Häufiger im med. u. in den intr. tempp., daran wachsen ; σῷ κέρατε κρατὶ προσπεφυκέναι, Eur. Bacch. 919 ; ταῖς πέτραις προσπέφυκεν, Plut. sol.anim. 30 ; sich fest daran halten, τῷ προσφὺς ἐχόμην, Od. 12.433, daran festangend hielt ich mich ; προσφῦσα, fest daran haltend, Il. 24.213 ; σκέλη χεῖρές τε ταύτῃ καὶ διὰ ταῦτα πᾶσι προσέφυ, Plat. Tim. 45a ; προσπεφυκότα τοῖς τοιούτοις, Legg. V.728b ; Sp., δεῖ προσφύντα τοῖς πράγμασι συνοικειοῦν ἑαυτὸν ἑκάστῳ τῶν δρωμένων, Luc. salt. 67 ; προσφύντες ἔχονται τοῦ χρυσίου, Piscat. 51.

1. to make to grow to : metaphorically to make sure, confirm , [Aeschulus Tragicus (6th/5th c.BC), Aristophanes Comicus (5th/4th c.BC)]
2. Pass. or Mid., to grow to or upon , with dative, [Euripides (Refs 5th c.BC)]:—;metaphorically to cling to , τῷ προσφὺς ἐχόμην [Odyssey by Homer (8th/7th c.BC)]; and absolute, προσφῦσα [Iliad by Homer (8th/7th c.BC)]; of a fish, τὠγκίστρῳ ποτεφύετο [Theocritus Poeta Bucolicus (Refs 3rd c.BC)] (ML)