προσ·φωνέω-ῶ :
      1 adresser la parole à : τινα, IL. 2, 22, etc. ; OD. 4, 69, etc. ; ESCHL. Ch. 1015 ; SOPH. O.R. 238, etc. ; EUR. Or. 47 ; postér. τινι, DL. 7, 7 ; NT. Ap. 22, 2, etc. à qqn ; avec un acc. de chose : πρ. τι, SOPH. El. 1213, prononcer une parole ; avec double rég. : τινά τινι, OD. 22, 69 ; ou τινά τι, IL. 1, 332 ; ESCHL. fr. 155 ; EUR. Med. 664, dire qqe ch. à qqn ; avec l’inf. DL. 7, 185, prier qqn de, etc.
      2 appeler d’un nom ou d’un titre : ὀνόματι πρ. τινά, EUR. Tr. 942, appeler qqn par son nom ; τινὰ βασιλέα, POL. 10, 38, 3, proclamer qqn roi ; p. suite, dédier : τινί τι, ATH. 313 f ; PLUT. Luc. 1, etc. qqe ch. à qqn.

➳ Impf. épq. 3 sg. προσεφώνεε, OD. 22, 69 ; 3 pl. προσεφώνεον, IL. 1, 332.

call or speak to, address, pres. first in A. Supp. 236; used by Hom. only in impf., the Ep. aor. being προσέειπον, τινα Il. 2.22, Od. 4.69; abs., 5.159, 10.109, al. ; later c. dat. pers., LXX 1 Es. 2.21, Antig. Rex ap. D.L. 7.7, Ev. Matt. 11.16, Act. Ap. 22.2; c. dupl. acc., address words to a person, οὐδέ τί μιν προσεφώνεον Il. 1.332, cf. A. Fr. 159, E. Med. 664.
call by name, ποδαπὸν ὅμιλον τόνδε… προσφωνοῦμεν ; A. Supp. l.c. ; ὀνόματι π. τινά E. Tr. 942; π. τινὰ βασιλέα salute him king, Plb. 10.38.3, etc.
issue directions or orders, τινι PTeb. 27.109 (ii BC); abs., folld. by ὅπως, ib. 124.21 (ii BC); — Pass., UPZ 106.20 (ii BC). c. acc. rei, pronounce, utter, τήνδε π. φάτιν S. El. 1213; τὰ ὑπογεγραμμένα IG 7.2713.7 (Acraeph., i AD); address or dedicate a book, τινι Cic. Att. 16.11.4, Plu. Luc. 1, Ath. 7.313f, etc.
make a report, POxy. 475, 476 (ii AD); περί τινος Wilcken Chr. 27.15 (ii AD); abs., OGI 572.43 (Myra, ii/iii AD).

zutönen, zurufen, zu Einem reden, anreden, τινά ; oft bei Hom. προσεφώνεέ μιν, u. absol., Od. 10.109 ; auch τοῖσιν δ' Εὐρύμαχος προσεφώνεε, er redete sie an, 22.69 ; Aesch. Ch. 1010 u. öfter, wie die andern Tragg.; Soph. vrbdt auch οὔ σοι προσήκει τήνδε προσφωνεῖν φάτιν, El. 1204 ; Ar. u. in Prosa, bes. anreden als, nennen, προσφωνεῖν τινα βασιλέα, σωτῆρα, Pol. 10.38.3, 40.2. Auch τινί, sc. βιβλίον, dedizieren, DL. 4.39, 7.185, wie Phot. bibl. 99b 25.

προσ-φωνέω, -ῶ
[in LXX: 1Es.2:21 Est.6:6 Est.6:22, 2Ma.15:15 * ;]
__1. to address, call to; in cl., with accusative of person(s), with dupl. accusative (cf. 2Mac, l.with); absol. (Hom., Od., v, 159, al.): Act.21:40 In late writers, with dative of person(s): Mat.11:16, Luk.7:32 13:12 23:20, Act.22:2.
__2. to call by name, summon: with accusative (as in cl.), Luk.6:13.†
(AS)