προσ·ποιέω-ῶ :
      1 faire en outre, ajouter, adjoindre : χάριν προσποιεῖν, DÉM. 1393, 15, rendre en outre service ;
      2 disposer en faveur de, gagner, concilier : προσποιοῦσιν αὐτοῖς τὴν Κέρκυραν, THC. 1, 55, ils gagnent Corcyre à leur cause ; cf. XÉN. Hell. 4, 8, 28 ;
      3 feindre : ὡς, X. ÉPH. 1, 5, feindre que ;

Moy. (ao. προσεποιησάμην ou προσεποιήθην) :
   I se faire faire en outre, se faire ajouter : ξύλινον πόδα, HDT. 9, 37, une jambe de bois ;
   II attirer à soi, d’où :
      1 se concilier, gagner : φίλον τινά, HDT. 1, 6, se concilier l’amitié de qqn ; τὸν δῆμον, AR. Eq. 215, se concilier le peuple ;
      2 se rendre maître de, s’approprier, gén. : κληρονομιάς, etc. IS. 46, 36 ; 47, 11, un héritage ; χρημάτων, AR. Eccl. 871, de l’argent ; qqf. avec l’acc. DIN. 1, 71 ; DS. 16, 4 ;
   III se donner l’air de : ὅσοι πολιτικοὶ προσποιοῦνται εἶναι, PLAT. Gorg. 519 c, tous ceux qui se donnent des airs d’hommes d’État ; p. suite :
      1 faire semblant de, feindre : εἰδέναι, PLAT. Ap. 23 d, feindre de savoir ; ou avec l’inf. fut. XÉN. An. 4, 3, 20, feindre de, etc. ; avec ὡς et un part. POL. 31, 22, 1, feindre de ; qqf. avec un acc. de ch. : ψευδῶς τὴν τῶν γεφυρῶν διάλυσιν, THC. 1, 137, feindre mensongèrement d’avoir rompu les ponts ;
      2 simuler, figurer, représenter : τὸν Ἀριστοτέλην, LUC. Pisc. 50, figurer le personnage d’Aristote ;
      3 se figurer à soi-même : οὐ πρ. ne pas se figurer (qu’une chose est), tenir pour non avenu, ignorer : δεῖ καὶ εἰ ἠδίκησαν, μὴ προσποιεῖσθαι, THC. 3, 47, il faut, même s’ils ont des torts, feindre de les ignorer.

make over to, add or attach to, π. τισὶ τὴν Κέρκυραν Th. 1.55, cf. 2.2, 3.70, etc. ; Λέσβον π. τῇ πόλει X. HG 4.8.28, etc. ; χάριν D. 60.14, cf. Plot. 6.1.21. μνημείῳ κακὸν π.
do damage to, MAMA 4.27. = προσποιέομαι II. 3, ὡς εἴη X.Eph. 1.5. mostly in Med., with aor. Pass. in Plb. (v. infr. 5), D.S. 15.46, 19.6 : — procure for oneself, ξύλινον πόδα Hdt. 9.37; include in one΄s purview, Plot. 6.1.19, 6.3.8, 6.3.19; most freq. of persons, attach to oneself, win or gain over, ἑταιρηΐην Hdt. 5.71, cf. 6.66, Th. 4.77, etc. ; τὸν δῆμον Ar. Eq. 215; [θεούς] X. Vect. 6.3; c. dupl. acc., φίλους π. τινάς as friends, Hdt. 1.6; εὔνουν π. τινά E. Hel. 1387; ὑπηκόους τὰς πόλεις Th. 1.8; π. χωρίον ἐς τὴν ξυμμαχίαν Id. 2.30.
take to oneself what does not belong to one, pretend to, lay claim to, c. acc., τὴν τῶν γεφυρῶν οὐ διάλυσιν Id. 1.137; φήμην Aeschin. 2.166; μείζω τῶν ὑπαρχόντων Arist. EN 1127b9; c. gen. partit., π. τῶν χρημάτων claim some of…, Ar. Ec. 871, cf. Is. 4.3, 7. generally, pretend, affect, ὀργήν Hdt. 2.121. δ’ ; τὸ δεῖσθαι Isoc. 1.24; π. ἔχθραν use it as a pretence, allege, Th. 8.108; π. Ἀριστοτέλην Luc. Pisc. 50; c. acc. part., προσποιούμενος τὸν ἡδόμενον Ph. 2.531. c. inf. c. inf., pretend to do or to be, Hdt. 3.2, Antipho 2.4.2, Lys. 1.13; ὅσοι πολιτικοὶ π. εἶναι profess to be, Pl. Grg. 519c, cf. Alc. 1.108e, etc. ; π. μὲν εἰδέναι, εἰδότες δὲ οὐδέν Id. Ap. 23d, cf. 26e; ὅρα μὴ τούτων μὲν ἐχθρὸς ᾖς, ἐμοὶ δὲ προσποιῇ (sc. εἶναι) D. 18.125; μὴ ἀποκτείνας π. (sc. ἀποκτεῖναι) Lys. 13.75; aor. Pass., -ποιηθεὶς στρατεύειν D.S. 19.6; c. inf. fut., make as if one would, X. An. 4.3.20, etc. with a neg., pretend the contrary, δεῖ δέ, εἰ καὶ ἠδίκησαν, μὴ προσποιεῖσθαι one must make as if it were not so, Th. 3.47, cf. Thphr. Char. 1.5; τούτων οὐ προσποιουμένων D. 47.10; οὐδὲν πέπονθας δεινόν, ἂν μὴ προσποιῇ Men. Epit. Fr. 8, cf. Philem. 23; aor. Pass., σαφῶς εἰδὼς…, οὐ προσποιηθεὶς δέ Plb. 5.25.7, cf. 31.14.1.

hinzumachen, -fügen, für Einen erwerben, dazu gewinnen, ὅπως αὐτοῖς τὴν Κέρκυραν προσποιήσειαν, Thuc. 1.55, vgl. 3.70, 4.47 ; ὡς φίλην προσποιήσαντες Δέσβον τῇ πόλει, Xen. Hell. 4.8.28 ; δόξαν ἤνεγκε καὶ χάριν προσποιεῖ, Dem. 60.14 ; einzeln bei Sp. – Gew. als dep. med., sich noch dazu verschaffen, für sich gewinnen, σὲ προσποιούμεθα εὔνουν, Eur. Hel. 1403 ; τὸν δῆμον, Ar. Eq. 215 ; auch τῶν χρημάτων, Eccl. 871 ; ξύλινον πόδα, sich dazu machen lassen, Her. 9.37 ; auch φίλους, für sich gewinnen, sich geneigt machen, 1.6, u. ohne diesen Zusatz, 6.66 ; Thuc. 1.137, 2.30 u. öfter ; bes. auch fremdes Eigentum sich anmaßen, μηδὲν ἔτι προσποιεῖσθαι τὴν Ἀμφίπολιν, DS. 16.4 ; Ansprüche auf Etwas machen, = ἀντιποιεῖσθαι, Harp. aus Isaeus. – Daher sich stellen, als ob man Etwas sei oder besitze, sich den Anschein wovon geben, sich anmaßen Etwas zu sein, von sich vorgeben oder behaupten, daß man Etwas sei, ὅσοι πολιτικοὶ προσποιοῦνται εἶναι, Plat. Gorg. 519c ; ὅσοι προσποιοῦνται ἔμπειροι εἶναι, Theaet. 179e ; Phaedr. 273a u. öfter ; προσποιεῖται τὰ βέλτιστα σιτία τῷ σώματι εἰδέναι, Gorg. 464d ; und mit dem Zusatz προσποιούμενοι μὲν εἰδέναι, εἰδότες δ' οὐδέν, Apol. 23d ; Xen. ὁ δὲ νικῶντῷ δικαίῳ προσεποιεῖτο νικᾶν, wer den Prozeß gewann, behauptete, ihn durch seine gerechte Sache gewonnen zu haben, Cyr. 8.2.27 ; μὴ τούτων μὲν ἐχθρὸς ᾖς, ἐμὸς δ' εἶναι προσποιῇ, Dem. 18.125 ; Folgde : προσποιεῖται πάντα εἰδέναι, Luc. D.D. 16.1 ; Sp. brauchen so auch den aor. pass., προσποιηθεὶς οὐκ εἰδέναι, Pol. 5.25.7, 31.22. – Dagegen ist μὴ προσποιεῖσθαι, tun, als ob Etwas nicht der Fall wäre, ἔδει δὲ καὶ εἰ ἠδίκησαν μὴ πρ., Thuc. 3.47.

προσ-ποιέω, -ῶ
[in LXX: 1Ki.21:13 (14) (הָלַל hithpo.), Job.19:14, (Sir 34:30 (Sir.31:30)), Dan LXX Su 1:11 * ;]
to make over to, add or attach to. Mid., to take to oneself, claim; hence, to pretend; with inf. (cf. Xen., Anab., iv, 3, 20), to make as if: Luk.24:28.†
(AS)