προσ·ορμίζω :
      1 tr. faire aborder, d’où au pass. aborder à, rég. ind. au dat. ARR. An. 6, 20 ; EL. V.H. 8, 5, etc. ;
      2 intr. aborder à, dat. LUC. Am. 11 ; JAMBL. V. Pyth. 3 ;

Moy. (f. att. -ιοῦμαι) aborder au port, jeter l’ancre, mouiller près de, πρός et l’acc. HDT. 6, 97 ; DÉM. 795, 15 ; dat. PLUT. Æmil. 26 ; fig. PHILSTR. 717.

bring a ship to anchor at or near, Κνίδῳ προσορμίσαι (sc. τὴν ναῦν) Luc. Am. 11, cf. PTeb. 802.11 (ii BC); π. τοῖς αἰγιαλοῖς Iamb. VP 3.14; πρὸς τὴν Σιφνίων χώραν IG 12(5).653.12 (Syros, perh. i BC); — in early writers only Med., come to anchor near a place, ἔα τὰς νέας πρὸς τὴν Δῆλον προσορμίζεσθαι Hdt. 6.97; πρὸς τουτους (sc. λιμένας) μὴ προσορμίζου D. 25.84; ποῖ οὖν προσορμιούμεθα ; Id. 4.44; προσορμισάμενος τῇ Σαμοθρᾴκῃ Plu. Aem. 26; — later in Pass., προσορμισθεὶς τῷ αἰγιαλῷ Arr. An. 6.20.4, cf. Plu. 2.601f; τῇ Νάξῳ προσωρμίσθη Ael. VH 8.5, cf. Ev. Marc. 6.53; metaph, π. τοῖς μύθοις Philostr. Her. 11; εὐγένειαι π. τοῖς φαυλοτάτοις Ph. 2.38 (nisi leg. προσοριζ-).

bei einem Orte das Schiff vor Anker legen, u. med. sich mit dem Schiffe vor Anker legen oder in den Hafen einlaufen, προσορμίζεσθαι πρὸς τὴν νῆσον, Her. 6.97 ; ποῖ δὴ προσορμιούμεθα, Dem. 4.44, vgl. 25.84 ; νήσῳ, Dion.Hal. 1.53 ; Plut. Aem. 26.

προσ-ορμίζω
(< ὅρμος, an anchorage),
to bring a ship to anchor at; usually in mid., to come to anchor near, and so pass. in late writers (Ael., Dio Cass.): Mrk.6:53.†
(AS)