προσ·μίγνυμι (f. προσμείξω, ao. προσέμειξα, etc.) :
   I tr. mêler à, d’où unir à, joindre à, approcher de : τῇ θαλάττῃ τὴν πόλιν, PLUT. Alc. 15, relier la ville à la mer ; cf. PLUT. Artax. 8 ; fig. πρ. κίνδυνόν τινι, ESCHN. 74, 24, exposer qqn à un danger ; cf. PD. O. 1, 34, etc. ;
   II intr. se mêler à, d’où :
      1 se joindre à, lier société avec, avoir commerce avec, dat. SOPH. Ph. 106 ; EUR. fr. 903 Nauck ; fig. ψυχὴ ἀρετῇ θείᾳ προσμείξασα, PLAT. Leg. 904 d, l’âme qui a eu commerce avec la vertu divine ;
      2 en venir aux mains avec, attaquer, dat. HDT. 6, 112 ; avec πρός et l’acc. THC. 7, 68 ; abs. HDT. 4, 46 ;
      3 se réunir à, XÉN. An. 4, 2, 16 ;
      4 se rapprocher de, dat. PLAT. Leg. 783 b ; ἔγγυς, avec le gén. THC. 4, 93 ; ou avec ἐπί et l’acc. PLAT. Pol. 290 c ;
      5 p. suite, parvenir à, entrer dans, acc. EUR. Or. 1290 ; πρός et l’acc. XÉN. Cyr. 2, 4, 21 ; εἰς et l’acc. PLUT. Nic. 17 ; particul. aborder, en parl. de navires, avec le dat. HDT. 6, 96 ; 7, 168 ; 8, 130 ; avec un suj. de chose : προσέμειξεν τοὔπος ἡμῖν, SOPH. Tr. 821, cet oracle s’est accompli pour nous.

[ῡ], u. προσμιγνύω (s. μίγνυμι), zumischen, beimischen, womit verbinden, τινί τι, übh. womit in Verbindung bringen, z.B. κράτει προσέμιξε δεσποταν, Pind. Ol. 1.22, er verhalf dem Herrn zum Siege, verlieh ihm den Sieg ; προσέμιξε κίνδυνον τῇ πόλει, Aesch. 3.146 ; – intr., οὐκ ἄρ' ἐκείνῳ γ' οὐδὲ προσμῖξαι θρασύ ; Soph. Phil 106, sich ihm bewaffnet nähern ; vgl. ποδὶ βοηδρόμῳ μέλαθρα προσμίξει, Eur. Or. 1291 ; προσέμιξεν ἄφαρ τοὔπος τὸ θεοπρόπον ὑμῖν, Soph. Trach. 818, wie Hom. sagt θέσφαθ' ἱκάνει, es trifft uns, geht an uns in Erfüllung ; handgemein werden mit Einem, Her. 5.64, 6.112 ; τοῖς ὁπλίταις οὐκ ἠδυνήθησαν προσμῖξαι, Thuc. 4.33 ; Folgde, wie Pol. 1.28.8 u. öfter ; vom Orte, hinzugehen, sich nähern, bes. anlanden, τῇ Νάξῳ, τῇ Ἀσίῃ, Her. 6.96, 7.168, 8.130 ; προσέμιξαν τῷ τείχει τῶν πολεμίων, Thuc. 3.22, u. öfter ; ἔτι προσμίξωμεν ἐγγύτερον ἐπὶ τοὺς μήπω βεβασανισμένους, Plat. Polit. 290c ; auch ἀρετῇ θείᾳ προσμίξασα, Legg. X.904d ; Sp.; τοῖς τόποις, τῇ χώρᾳ, Pol. 3.42.1, 1.37.1. – Auch πρὸς τὰ ὅρια, Xen. Cyr. 2.4.21 ; An. 4.2.16 u. Sp., wie.Plut.

to mingle with (MT)