'προσ·μένω (f. -μενῶ, ao. προσέμεινα, etc.) :
   I intr.
      1 rester auprès, demeurer, HDT. 1, 199 ; 5, 19 ; SOPH. O.R. 620, El. 1236 ;
      2 avec un suj. de chose, attendre, d’où être réservé à, dat. ESCHL. Eum. 497 ; avec le dat. persévérer dans, NT. 1Tim. 5, 5 ;
   II tr.
      1 attendre en résistant à, attendre de pied ferme, PD. N. 3, 105 ;
      2 attendre, en gén. acc. THGN. 1140 ; SOPH. O.R. 837, etc. ; ἔστ' ἄν, HDT. 8, 4 ; ἕως, XÉN. Hell. 2, 4, 7, attendre que ; avec une prop. inf. au fut. SOPH. El. 303, m. sign.'

Dor. ποτιμένω SIG 615.7 (Delph., ii BC) : — bide, wait, χρόνον πολλόν Hdt. 1.199, cf. 5.19; σῖγ’ ἔχουσα πρόσμενε S. El. 1236, cf. 1399; ἡσυχάζων π. Id. OT 620; π. χρόνον ὀλίγον ἔστ’ ἂν…, π. ἕως…, Hdt. 8.4, X. HG 2.4.7. c. dat., remain attached to, cleave to, πάθεα π. τοκεῦσιν A. Eu. 497 (lyr.); τῷ Κυρίῳ Act. Ap. 11.23; π. ταῖς δεήσεσιν continue in…, 1 Ep. Ti. 5.5; ταῖς ἑαυτῶν ἀγωγαῖς Gal. 15.436. trans., wait for, await, c. acc., Thgn. 1144, S. OT 837, El. 164 (lyr.), etc. ; face in battle, stand one΄s ground against, δορίκτυπον ἀλαλάν Pi. N. 3.60; c. acc. et inf. fut., Ὀρέστην τῶνδε προσμένουσ’ ἀεὶ παυστῆρ’ ἐφήξειν S. El. 303.

(μένω),
1) dabei bleiben, verweilen, ausharren ; σῖγα πρόσμενε, Soph. El. 1391 ; O.R. 620 ; Her. 8.4 ; c. dat., bevorstehen, πάθεα προσμένει τοκεῦσιν, Aesch. Eum. 474.
2) trans. erwarten, c. acc., Theogn. 1140 ; ἀλαλὰν Λυκίων, abwarten, ohne zu fliehen, im Kampfe bestehen, Pind. N. 3.60 ; τὸν βοτῆρα προσμεῖναι, Soph. O.R. 837 ; Trach. 522, El. 160 ; προσμένουσα τὴν τύχην, Eur. Med. 1116 ; Xen. auch mit folgdm ἕως, Hell. 2.4.7.

προσ-μένω
[in LXX: Jdg.3:25 A (חוּל hi.), Tob.2:2 א, Wis.3:9, 3Ma.7:17 * ;]
__1. to wait longer, continue, remain still: Act.18:18; before ἐν, 1Ti.1:3.
__2. C. dative, to remain with: Mat.15:32, Mrk.8:32. Metaph., to remain attached to, cleave unto, abide in: τ. κυρίῳ, Act.11:23 (R, txt.; ἐν τ. κ., R, mg., see supr.); τ. χάριτι τ. θεοῦ, Act.13:43; τ. δεήσεσιν, 1Ti.5:5.†
(AS)