προσ·μάσσω, presser, serrer ou appliquer fortement contre : χείλεσι χείλη, THCR. Idyl. 12, 32, presser ses lèvres sur les lèvres de qqn ; au pass. s’attacher à, dat. SOPH. Tr. 1053, en parl. de la tunique de Nessos se collant au corps d’Hèraklès ; fig. τὸν Πειραιᾶ τῇ πόλει, AR. Eq. 815, rattacher le Pirée à la ville ;

Moy. s’écraser avec bruit, THCR. Idyl. 3, 29.

➳ Dor. part. ao. ποτιμαξάμενον, THCR. Idyl. 3, 29.

knead or plaster one thing against another; apply, attach closely to, χείλεσι χείλη Theoc. 12.32; σικύην τύψει the cuppinginstrument to the snake-bite, Nic. Th. 922; π. τὸν Πειραιᾶ [τῇ πόλει] Ar. Eq. 815; — aor. Med., τηλέφιλον ποτεμάξατο (Dor.) stuck to [the arm], Theoc. 3.29; — Pass., πλευραῖσι προσμαχθέν stuck close to his sides, of the poisoned robe, S. Tr. 1053, cf. Lyc. 1029; κηλῖδα προσμεμάχθαι τῇ ψυχῇ Philostr. VA 3.42.

zusammenkneten, daran drücken, fügen, kleben, τινί τι, übh. eng verbinden, u. pass. daran haften, πλευραῖσι προσμαχθὲν ἀμφίβληστρον, Soph. Trach. 1042 ; Ar. Eq. 812 komisch τὸν Πειραιᾶ προσέμαξεν, er hat den Peiraieus mit der Stadt verbunden ; sp.D.: σικύην τύψει, Nic. Ther. 921 ; κλύδων προσμάσσεται, anspülen, Lycophr. 1029 ; τὸ τηλέφιλον ποτιμαξάμενον πλατάγησεν, wie das pass., Theocr. 3.29 ; u. öfter bei sp.D. = προσβάλλειν, προσφέρειν.