προσ·κλύζω, briser ses flots, abs. XÉN. Cyr. 6, 2, 22 ; τινί, POL. 5, 59, 5, ou πρός τι, PLUT. Dio. 24, briser ses flots contre qqe ch., baigner qqe ch. de ses flots ; fig. LUC. Am. 53.

Dor. ποτικλύζω, wash with waves, X. Cyr. 6.2.22; c. dat., dash against, πρίν γε θεοῦ τεμένει κῦμα ποτικλύζῃ Orac. ap. Aeschin. 3.112; [ὄρει] προσκλύζει τὸ πέλαγος Plb. 5.59.5; πρὸς τὴν ἀκρόπολιν Plu. Dio 24; c. acc., lave, τοὺς ὀφθαλμοὺς ὕδατι ψυχρῷ Diocl. Fr. 141; — Pass., to be washed, θαλάττῃ by the sea, D.S. 1.31, cf. J. BJ 3.10.1. metaph, τοῖς ὄμμασι τοῦ κάλλους μονονουχὶ προσκλύζοντος Luc. Am. 53. Pass., to be used as a wash, v.l. in Dsc. 4.63, cf. Eup. 1.119.

mit den Wellen anspülen, anschlagen, θάλαττα προσκλύζει, Xen. Cyr. 6.2.22 ; τῷ ὄρει προσκλύζει τὸ πέλαγος, Pol. 5.59.5 ; Luc. amor. 53 ; πρός τι, Plut. Dion 24.