προσ·κλίνω [ῑ]
   I tr.
      1 appuyer contre ou sur : τί τινι, OD. 21, 138, 165, appuyer une ch. sur ou contre une autre ; au pass. être appuyé sur ou contre, dat. OD. 6, 308 ; abs. PD. P. 1, 54 ;
      2 incliner vers, fig. : τινὶ τὴν ψυχήν, PLUT. M. 36 d, incliner l’âme vers qqe ch. ;
   II intr.
      1 pencher vers, du côté de : τινί, POL. 4, 51, 5, etc. incliner vers le parti de qqn ;
      2 t. de gr. décliner, DYSC. Synt. 319, 10 ;

Moy. m. sign. intr. SEXT. M. 7, 324.

➳ Dor. pf. pass. 3 sg. ποτικέκλιται, OD. 6, 308 ; part. ποτικεκλιμένον, PD. l. c.

cause to lean against, place against, βέλος προσέκλινε κορώνῃ Od. 21.138, 165; — Pass., πατρὸς ἐμοῖο θρόνος ποτικέκλιται (Ep. and Dor. pf. Pass.) αὐτῇ stands by her, i.e. hers, or the pillar, 6.308; νῶτον ποτικεκλιμένον his back thereon reclined, Pi. P. 1.28; ὁ ἱερεὺς κλείνεται (sic) πρὸς με[…] IG4²(1).742.11 (Epid., ii/iii AD); προσκλιθείς τινι turning towards him, Philostr. VA 3.30. π. τὴν θύραν close the door, J. AJ 5.44.2.
turn or incline towards, τὴν ψυχὴν τοῖς λόγοις v.l. in Plu. 2.36d; τὸν νοῦν τῶν θεῶν τοῖς ἀνθρώποις Iamb. Myst. 1.12. seemingly intr. (sc. ἑαυτόν), incline towards, be attached to one, join his party, τοῖς Ῥοδίοις Plb. 4.51.5, cf. 5.86.10 (Reiske for προσκιν(-κυν-)οῦσι)· ταῖς Μιθραδάτου ἐλπίσιν Agatharch. Fr. Hist. 16 J. ; — Pass., προσκλιθῆναί τινι LXX 2 Ma. 14.24, Act. Ap. 5.36, S.E. M. 7.324.
Gramm., inflect, ἔξωθεν κλιθῆναι A.D. Synt. 324.18.

daranlehnen, daranlegen, τί τινι, wie βέλος καλῇ προσέκλινε κορώνῃ, Od. 21.138, 165 ; θρόνος προσκέκλιται αὐγῇ (v.l. αὐτῇ, vgl. Nitzsch zur Stelle), der Sessel steht angelehnt am Scheine des Herdfeuers, 6.308 ; νῶτον ποτικεκλιμένον, Pind. P. 1.28. – In späterer Prosa = machen, daß sich die Wagschale nach einer Seite hinneigt ; übertr., προσκλίνει τὴν τοῦ νέου ψυχὴν τοῖς ἐν φιλοσοφίᾳ λόγοις, wendet, richtet sie dahin, Plut. de aud. poet. g.E.; – u. intr., sich wohin neigen, auf eine Partei, auf Jemandes Seite treten, Pol. 4.51.5 u. a.Sp.

προσ-κλίνω
[in LXX: 2Ma.14:24 * ;]
__1. to make to lean against.
__2. to make the scale incline one way or another; hence, metaph., of persons, to incline (sc. ἑαυτόν) towards: pass., Act.5:36.†
(AS)