προσ·καίω (f. προσκαύσω, ao. προσέκηα, pf. προσκέκαυκα ; pf. pass. προσκέκαυμαι, etc.) :
      1 faire brûler en outre, ARSTT. Meteor. 4, 3 ; G.A. 4, 2, 6 ; TH. H.P. 9, 3, 4, etc. ; en parl. d’aliments, faire cuire, faire chauffer, AR. Vesp. 828, 939 ; PLUT. M. 460 a, etc. ;
      2 faire brûler en même temps ; au pass. brûler en même temps (d’amour pour) dat. XÉN. Conv. 4, 23.

➳ Ao.1 sbj. 2 sg. προσκαύσῃς, EPHIPP. (Com. fr. 2, 253 Kock) ; pass. prés. 3 sg. att. προσκάεται, ANTIPH. (Com. fr. 2, 217, 5 Kock).

Att. προσκάω ; aor. προσέκαυσα Ar. V. 828 : — set on fire or burn besides, l.c. ; [τὰ ἑψόμενα] Arist. GA 767a20; τὴν δᾷδα Thphr. HP 9.3.4; ὄψον προσκέκαυκε Alex. 124.3; — Pass., σκεύη προσκεκαυμένα pots burnt at the fire, Ar. V. 939 (nisi leg. -κεκλημένα), cf. Arist. Mete. 381a27; metaph, to be in love with…, ἰσχυρῶς προσεκαύθη X. Smp. 4.23.

(καίω), noch dazu anbrennen, anzünden ; προσκαύσασα τὴν χύτραν, Ar. Vesp. 828 ; προσκεκαυμένα σκεύη, 939 ; übertr., παιδὶ ἰσχυρῶς προσεκαύθη, in Liebe zu einem Knaben entbrennen, Xen. Symp. 4.23 ; Sp.

to set on fire or burn besides :—;Pass., σκεύη προσκεκαυμένα pots burnt at the fire , [Aristophanes Comicus (5th/4th c.BC)]: metaphorically, προσκαίεσθαί τινι to be in love with . . , [Xenophon Historicus (5th/4th c.BC)] (ML)