ης (ἡ) :
   I ce qui s’ajoute ou ce qu’on ajoute, d’où :
      1 addition, développement, suite, ESCHL. Ag. 500 ; particul. digression, HDT. 4, 30 ; ARSTT. Rhet. 1, 1, 3 ;
      2 t. de gr. particule, LGN 21, 2 ;
      3 p. suite, accessoire : ἐν προσθήκης μέρει, DÉM. 22, 4 ; 154, 18, à titre d’accessoire ou de hors-d’œuvre ; en parl. de pers., de troupes auxiliaires, DH. 5, 67 ;
      4 assistance donnée par les dieux, SOPH. O.R. 38 ;
   II attribut, qualification (donnée à un acte), DÉM. 645, 3, etc.

Étym. προστίθημι.

ἡ, (< προστίθημι) addition, appendage, supplement, προσθήκας… μοι ὁ λόγος ἐξ ἀρχῆς ἐδίζητο Hdt. 4.30, cf. Arist. Rh. 1354a14; εὖ γὰρ πρὸς εὖ φανεῖσι π. πέλοι A. Ag. 500; σμικρὰ π. Pl. R. 339b, cf. La. 182c; ἐν προσθήκης μέρει by way of appendage, D. 11.8 (but ἐν προσθήκῃ μερίς shd. be read in Id. 2.14); ἐν ὑπηρέτου καὶ π. μέρει Id. 3.31; ἐν π. μοίρᾳ Luc. Zeux. 2; προσθήκης μοῖραν ἐπέχειν serve as auxiliaries, D.H. 5.67; [Ἀντώνιος] π. τῆς γυναικὸς ἦν Plu. Ant. 62.
additional payment, PTeb. 296.3 (ii AD), etc.
qualification, ἡ τῆς ἀξίας π. the additional qualification of merit, D. Ep. 3.12; πᾶσίν εἰσι πράγμασι καὶ λόγοις προσθῆκαι δύο, ἡ τοῦ δικαίου καὶ ἀδίκου Id. 23.75; hence, adjective, Gal. 11.74, Dosith. p. 398 K.
accident, circumstance, τὰ δ’ ἄλλα προσθήκας ἅπαντα χρὴ καλεῖν Alex. 271.5.
aid, assistance, προσθήκῃ θεοῦ S. OT 38; ἡ τῶν νόμων π. D. 25.24; αἱ λαχάνων π., prov. of what gives no help, Diogenian. 2.52.
particle, Longin. 21.2; of expletives, π. κεναί Demetr. Eloc. 55.

ἡ, Zusatz, Zugabe, Anhang ; εὖ γὰρ πρὸς εὖ φανεῖσι προσθήκη πέλοι, möge der Schluß gut sein, Aesch. Ag. 496 ; θεοῦ, das Dazutun des Gottes, die Hilfe, Soph. O.R. 38, Schol. ἐπικουρία ; – προσθήσομεν αὐτῷ οὐ σμικρὰν προσθήκην, Plat. Lach. 182c. Anders Dem. 23.75, πᾶσίν εἰσι πράγμασι καὶ λόγοις δύο προσθῆκαι, ἡ τοῦ δικαίου καὶ ἀδίκου, Alles hat zwei Seiten ; – Vermehrung ; dah. bei Her. 4.30 Einschiebsel in eine Erzählung ; Beiwerk, neben ἔντεχνον Arist. rhet. 1.1, u. oft ; Abschweifung von der Hauptsache, Sp.; – Dem. vrbdt oft ἐν προσθήκης μέρει, z.B. 2.14 ; auch ἐν ὑπηρέτου καὶ προσθήκης μέρει, 13.31, wie wir auch »Nebensache« brauchen ; nachgeahmt von Luc. Zeux. 2.
Bei den Gramm. die Partikel, vgl. Longin. sublim. 21.2.