προσ·ηλόω-ῶ :
      1 fixer avec des clous, clouer : τί τινι, DS. 4, 29 ; 4, 47 ; PLUT. M. 426 b ; LUC. Prom. 2, clouer une ch. à une autre ; particul. attacher ou clouer à une planche, DÉM. 549, 1 ; ou crucifier, PHIL. 1, 231, 687, etc. ; PLUT. M. 206 a ;
      2 fig. clouer à, attacher à, avec πρός et l’acc. PLAT. Phæd. 83 d ; PLUT. M. 718 d.

nail, rivet, fix to, [Ἰξίονα] τῷ τροχῷ E. ap. Plu. 2.19e; σταυρῷ τινα J. BJ 2.14.9, cf. Luc. Prom. 2; ἐν δέλτῳ γεγραμμένα π. IG 12(2).35b19 (Mytilene); metaph, ψυχὴν πρὸς τὸ σῶμα Pl. Phd. 83d, cf. Iamb. Myst. 2.6; c. acc. pers., crucify, Plu. 2.206a; — Pass., to be fastened by nails, IG2². 1640.7, 14.759; of persons, = προσπασσαλεύω, D. 21.105; τοῖς ζυγοῖς τῶν πλοίων προσηλωμένοι τοὺς τραχήλους LXX 3 Ma. 4.9; metaph, Herod.Med. ap. Orib. Fr. 106; of the soul, π. φθαρτικαῖς ὕλαις Ph. 1.237; προσηλωθέντα, εἰ χρὴ φάναι, τῷ θεῷ Porph. Abst. 1.57.
nail up, τὰ παρασκήνια D. 21.17; — Pass., τὸ ἐργαστήριον σανιδίοις προσηλοῦσθαι to be boarded up, SIG 799.26 (Cyzicus, i AD).

annageln, übertr., woran befestigen, τὶ πρός τι, Plat. Phaed. 83d ; Καυκάσῳ προσηλωμένος, Luc. D.D. 1.1, Prom. 2 ; – vernageln, Dem. 21.17.

προσ-ηλόω -ῶ
[in LXX: 3Ma.4:9 * ;]
to nail to: with accusative and dative, figuratively, Col.2:14.†
(AS)