v. προσεῖπα.

used as aor.2 of προσαγορεύω and προσφωνέω ; Ep. προσέειπον, always augmented and uncontr. in Hom. and Hes. ; Ep. also ποτιείποι, Il. 22.329 (v.l. προτι-); Att. also προσεῖπα, ας, etc., E. Med. 895, Cyc. 101, X. Hier. 8.3 : — speak to one, address, accost, Κάλχαντα… κάκ’ ὀσσόμενος προσέειπεν Il. 1.105, cf. Od. 4.375, Pi. I. 1.56, etc. ; ἀλλήλας προσέειπον Hes. Th. 749; π. θεούς A. Ag. 811, al. ; βασιλεῦ, πῶς σε προσείπω ; ib. 785 (anap.); δός μοι π. αὐτ όν S. Aj. 538, cf. 1221 (lyr.); τινὰς π. ὑστάτοις προσφθέγμασιν E. Heracl. 573; π. τινὰ φιλικῶς X. Hier. 8.3; π. σε κατά σε address you after your own manner, Pl. Grg. 467b; c. dupl. acc., τὸν… πρὸς μῦθον ἔειπεν addressed a speech to him, Il. 5.632, etc. ; τί προσείπω σ’ ἔπος ; Ar. Pax 520; abs., καλὸς μὲν ἰδεῖν, τερπνὸς δὲ προσειπεῖν IG1². 923.
address as so and so, τινὰ ὡς ἀλλότριον Pl. R. 463c; τινὰ αὐτοκράτορα π.
salute him as…, Plu. Galb. 5, etc. ; χαίρειν τινὰ π.
bid him greeting, E. Cyc. 101.
call so and so, name, τί νιν προσείπω ; A. Ch. 983 (997); τοῦτο (sc. δύστηνε) γάρ σ’ ἔχω μόνον προσειπεῖν S. OT 1072, etc. ; τί ἂν εἰπών σέ τις ὀρθῶς προσείποι ; D. 18.22; π. αὐτὰς ὀνόματι θυγατέρας Id. 59.19; χρῶμα π. τι apply the name of colour to an object, Pl. Tht. 182d; π. οὐδὲν ἄλλο call each nothing else, ib. 201e; πολλὰς ἐπιστήμας ἑνὶ λόγῳ προσειπεῖν ib. 148d, cf. R. 580d, etc.
say something further, add, c. acc. et inf., Id. Sph. 250b.

(εἶπον) u. προσεῖπα Eur. Cycl. 101, προσείπατε, Med. 895, u. öfter, – anreden, τινά ; Hom. oft, der wie Hes. immer die epische Form προσέειπον braucht, nur Il. 22.329 auch die dor. Form ποτιείποι ; begrüßen, ἀλλήλας προσέειπον, Hes. Th. 749 ; Pind. I. 1.56 ; θεοὺς προσειπεῖν εὖ παρασκευάζομαι, Aesch. Ag. 344, vgl. 785 ; mit dem Namen belegen, benennen, τί νιν προσείπω ; Ch. 991 ; τοῦτο γάρ σ' ἔχω μόνον προσειπεῖν, Soph. O.R. 1072 ; Eur. oft, z.B. προσειπεῖν σὸν ὄνομ' ἔξεστί μοι, Hec. 435 ; προσειποῦσ' ὕστατον πρόσφθεγμα, Heracl. 573 ; προσειπεῖν τινα ἔπος τι, Ar. Pax 526 ; τὴν ἡδονὴν οὐδεὶς ἄν ποτε προσείποι ψευδῆ, Plat. Phil. 38a, u. öfter ; auch πολλὰς ἐπιστήμας ἑνὶ λόγῳ, Theaet. 148d ; τινά, anreden, Isae. 1.31 ; ὀνόματι θυγατέρας, Dem. 59.18. – Vgl. auch προσερῶ, προσείρηκα.

1. to speak to one, to address, accost , [Homer (8th/7th c.BC)], etc.; πρ. ὀνόματί τινα [Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)]:—;with double accusative, τί προσείπω ς᾽ ἔπο; [Aristophanes Comicus (5th/4th c.BC)]
2. to address as so and so, πρ. τινὰ ὡς ἀλλότριον [Plato Philosophus (5th/4th c.BC)]; πρ. τινὰ χαίρειν to bid him greeting , [Euripides (Refs 5th c.BC)]
3. to call so and so, to name , τί νιν προσείπ; [Aeschulus Tragicus (6th/5th c.BC)]; τοῦτο γάρ ς᾽ ἔχω μόνον προσειπεῖν [Sophocles Tragicus (Refs 5th c.BC)]; ὅν μοι προσεῖπας πόσιν whom thou didst name my husband, [Euripides (Refs 5th c.BC)] (ML)