Att. contr. προσερῶ, used as fut. of προσαγορεύω, προσεῖπον being used as aor.; pf. προσείρηκα, ημαι, Pl. Ti. 31a, Cra. 403a; — Pass., fut. προσρηθήσομαι (v. infr.); aor. προσερρήθην (v. infr.) : — speak to, address, accost, τινα E. Alc. 1005 (lyr.), Pl. Phd. 60a; οὔτις ἦν οὕτω κακός, ὃν οὐ προσεῖπε καὶ προσερρήθη πάλιν E. Alc. 195, cf. 942; of one who addresses a god, Hdt. 5.72. c. dupl. acc., call by a name, πολίτας ἀλλήλους π. Pl. R. 463a; ἕνα οὐρανὸν π. Id. Ti. 31a; τί προσεροῦμεν ὄνομα συμπάσας δυνάμεις ; Id. Sph. 227b; τινὰ ταὐτὸν π. ὄνομα ib. 224b; — Pass., βασιλικὸς προσρηθήσεται Id. Plt. 259b, cf. Cra. 403a. Pass., to be enjoined, commanded, Aristid. 1.484J.

fut. zu προσεῖπον, προσαγορεύω, perf. προσείρηκα, προσείρημαι, fut. pass. προσρηθήσομαι usw.,
1) ich werde anreden, begrüßen, von Einem, der sich dem Tempel einer Gottheit nahet, ich werde anbeten, Her. 2.72.
2) ich werde dazu sagen, hinzusetzen, übh. benennen, ταὐτὸν προσερεῖς ὄνομα, Plat. Soph. 224b ; τί προσεροῦμεν ὄνομα ξυμπάσας δυνάμεις, 227b ; βασιλικὸς ὀρθῶς προσρηθήσεται, Polit. 259b ; πᾶν νόσον προσρητέον, Tim. 86b.