προσ·γίγνομαι (f. προσγενήσομαι, ao.2 προσεγενόμην, etc.) :
   I (πρός, vers) naître sur : σαρξὶ σάρκες προσγενόμεναι, PLAT. Phæd. 96 d, chairs qui naissent ou se développent sur d’autres chairs ; fig. s’attacher à, s’allier à : τινι, HDT. 4, 120, etc. ; THC. 6, 6, etc. à qqn, etc. ; particul. s’attacher à qqn, suivre le parti de qqn, HDT. 6, 136 ; XÉN. Cyr. 7, 5, 4 ; PLUT. Them. 7, etc. ;
   II (πρός, en outre) naître ou se produire en outre : d’où :
      1 survenir en outre : τὰ προσγιγνόμενα, THC. 2, 79, les renforts qui surviennent ; πρ. πρός τινι, PLAT. Rsp. 375 e, se produire en outre de qqe ch. ;
      2 survenir à la suite (p. opp. à παραγίγνεσθαι, survenir pendant) PLUT. Ant. 22 ; en parl. d’événements, arriver ou survenir ensuite, SOPH. O.C. 1198, Tr. 1173 ; PLAT. Tim. 86 e, etc.

➳ Ion. et réc. προσγίνομαι [ῑ] HDT. ll. cc.

Ion. and later προσγίνομαι [ι], attach oneself to another, esp. as an ally, τινι Hdt. 5.103, Th. 7.50, etc. ; οἱ προσγεγενημένοι ξύμμαχοι Id. 6.6, cf. Hdt. 4.120, Plu. Them. 7; abs., Hdt. 4.120, 8.136; θαρσεῖν τοῖς προσγιγνομένοις by the reinforcements, Th. 2.79, cf. X. Cyr. 7.5.4; μὴ παραγενέσθαι τῇ μάχῃ, ἀλλὰ π. μετὰ τὴν μάχην Plu. Ant. 22; also in political strife, προσγενομένου τοῦ δήμου αὐτῷ Hdt. 6.136, cf. 110. generally, to be added, accrue, E. Andr. 702, Th. 1.142, al. ; ἐκ τῶν σιτίων ταῖς σαρξὶ σάρκες π. Pl. Phd. 96d; τὰ μέν γε τῇ τέχνῃ πράσσειν, τὰ δὲ ἡμῖν ἀνάγκῃ καὶ τύχῃ προσγίγνεται Agatho 8, cf. Pl. R. 346d; opp. ἀπογίγνομαι, χωρίζομαι, Zeno Eleat. 2, Pl. Ti. 82b, Arist. GC 315a16.
come to, happen to, τοῖς γὰρ θανοῦσι μόχθος οὐ π. S. Tr. 1173; γνώσει… θυμοῦ τελευτήν, ὡς κακὴ π. Id. OC 1198, cf. El. 771, Lys. 24.8, Pl. Ti. 86e, etc.
become in addition, πρὸς τῷ θυμοειδεῖ ἔτι π. φιλόσοφος Id. R. 375e.

u. προσγίνομαι (s. γίγνομαι), hinzukommen, hinzugehen, sich Jemandem zugesellen oder anschließen, τινί ; bes. als Bundesgenosse, Her. 4.120, 5.103, 104 ; Thuc. 7.14, 50 ; beistehen, sich beigesellen, geneigt sein, τινί, Her. 6.136 ; eben so von Sachen, dazu geschehen, kommen, widerfahren, τοῖς γὰρ θανοῦσι μόχθος οὐ προσγίγνεται, Soph. Trach. 1163, vgl. El. 761, O.C. 1200 ; εἰ τόλμα προσγένοιτο, Eur. Andr. 703 ; u. in Prosa : ἐὰν δὲ μὴ μισθὸς αὐτῇ προσγίγνηται, Plat. Rep. I.346d ; ἐμοὶ δύναμίς τις θαυμασία προσγέγονεν, Gorg. 469d ; ἐπειδὰν ἐκ τῶν σιτίων ταῖς μὲν σαρξὶ σάρκες προσγένωνται, Phaed. 96b ; auch πρός τινι, Rep. II.375e ; Ggstz ἀπογίγνομαι, Tim. 82b ; Sp., wie Plut.