προσ·αυδάω-ῶ (impf. προσηύδων) :
      1 adresser la parole à : τινά, IL. 11, 136, etc. ; ESCHL. Ag. 514, etc. s’adresser à qqn ; τινὰ ἐπέεσσι, OD. 9, 363 ; sans ἐπέεσσι, IL. 6, 214, etc. adresser à qqn des paroles ; avec l’acc. de la chose dite : ἔπεα πρ. IL. 4, 203, etc. adresser des paroles, etc. ; avec double acc. : τινα ἔπεα ἐλεεινά, IL. 22, 37, etc. s’adresser à qqn avec des paroles propres à exciter la pitié ;
      2 dire, parler de, acc. EUR. Hipp. 826.

speak to, address, accost, freq. with a part. added, ἀμειβόμενος, ἀπειλήσας, δακρύσασα προσηύδα, Il. 14.270, 7.225, Od. 1.336; κλαίοντε προσαυδήτην βασιλῆα Il. 11.136, cf. 22.90; π. τινὰ ἐπέεσσι, μειλιχίοισι, 5.30, 6.214, etc. ; π. τοὺς θεούς A. Ag. 514; πάντας μύθοισι π. Id. Pers. 154 (anap.), etc. c. acc. rei, ἔπεα πτερόεντα π. Il. 4.203, al. ; c. dupl. acc., ἔπεα, ἐλεεινὰ π. τινά, speak so and so to one, 1.201, 22.37; πολλὰ μειλιχίοισί [τινα] 17.431. c. dat., π. [σοι] ὡς ὄντι μιάστορι S. OT 353.
speak of, τίνα τύχαν… προσαυδῶν τύχω ; E. Hipp. 827 (lyr.); — Pass., ἀδελφὴ σοὶ προσηυδώμην was addressed as…, S. El. 1148.

ansprechen, anreden, τινά, oft bei Hom.; προσαυδήτην, Il. 11.136 ; τινὰ ἔπεα, ἐλεεινά, 1.201, 22.37 ; Hes. Sc. 326 ; Pind. P. 4.119 ; τοὺς ἀγωνίους θεοὺς πάντας προσαυδῶ, Aesch. Ag. 500 ; Ch. 237 ; Soph. O.R. 352 u. öfter, wie Eur.; auch τίνα λόγον προσαυδῶν τύχω ; Hipp. 827 ; Ar. Thesm. 1019 u. einzeln bei sp.D.