προσ·ήγορος, ος, ον :
   I act. :
      1 qui adresse la parole à, ESCHL. Pr. 832 ; en parl. de la parole elle-même, qui s’adresse à, dat. SOPH. O.R. 1338 ; p. suite, qui salue, qui invoque, gén. SOPH. Ant. 1185 ;
      2 qui répond à, qui s’accorde avec, qui a du rapport avec, PLAT. Rsp. 546 b ;
   II pass. :
      1 à qui on adresse ou peut adresser la parole, abordable, SOPH. Ph. 1353 ;
      2 à qui on parle familièrement, familier, intime, PLAT. Theæt. 146 a, etc.

➳ Dor. ποτάγορος [ᾱ] POLUS (STOB. Fl. 9, 54).

Étym. π. ἀγορά.

Dor. ποτάγορος, ον, (< ἀγορεύω) addressing, accosting, αἱ π. δρύες the speaking oaks, A. Pr. 832; τί δῆτ’ ἐμοὶ… προσήγορον ἔτ’ ἔστ’ ἀκούειν ; what word addressing me, i.e.
addressed to me… ? S. OT 1338 (lyr.); π. φάτιν ὤρεξε Moschio Trag. 9.8; c. gen., Παλλάδος εὐγμάτων προσήγορος addressing prayers to her, addressing her, S. Ant. 1185; in late Prose, conversing, γνώριμοί τε καὶ π. Iamb. VP 33.237. generally, conversable, mutually agreeable, φίλοι τι καὶ π. ἀλλήλοις Pl. Tht. 146a; θεοῖς π. Max.Tyr. 11.8; γενόμενος ἐν τοῖς μάλιστα π. his chief friend, D.H. 1.70; συμπόσιον μηκέτι π. ἑαυτῷ, i.e. too large for general conversation, Plu. 2.678d; γνώριμα καὶ π.
familiar, of ideas, Id. Cic. 40. of things, agreeing, πάντα π. καὶ ῥητὰ πρὸς ἄλληλα Pl. R. 546b, cf. Philol. 11; ὁμόφρονα καὶ ποτάγορα ἀλλάλοις Polus ap. Stob. 3.9.51. Pass., addressed, τῷ π. ; by whom accosted? S. Ph. 1353, cf. OT 1437.
called, πόλις δὲ Μυσῶν Μυσία π. Id. Fr. 411.

1) anredend, begrüßend, Παλλάδος θεᾶς ὅπως ἱκοίμην εὐγμάτων προσήγορος, Soph. Ant. 1170, Schol. δι' εὐχῶν προσαγορεύουσα, wie Hesych. erkl. προσκυνητής ; bei Aesch. Prom. 834 sind προσήγοροι δρύες die Eichen Dodonas, welche Orakel geben.
2) pass., angeredet, begrüßt, τῷ προσήγορος ; Soph. Phil. 1337, Schol. τίς με προσαγορεύσει ; vgl. O.R. 1338 ; dah. übh. Jemandem willkommen, befreundet, φίλους τε καὶ προσηγόρους ἀλλήλοις γίγνεσθαι, Plat. Theaet. 146a ; übereinstimmend, Rep. VIII.546b ; καὶ γνώριμοι, Sp., wie Plut. Cic. 40.