προσ·έρπω :
      1 ramper vers, en parl. d’animaux, AR. Vesp. 1509 ;
      2 s’avancer peu à peu, s’approcher doucement, en parl. de pers. SOPH. El. 900 ; en parl. du temps, PD. P. 1, 100, etc. ; d’événements, ESCHL. Pr. 127, 272 ; SOPH. Aj. 228, O.R. 539, etc. ; de la souffrance, SOPH. Ph. 787 ; cf. SOPH. Aj. 1255 ; avec l’acc. PD. O. 6, 142 ; avec le dat. SOPH. Aj. 1255.

➳ Dor. ποθέρπω, PD. l. c. etc.

Dor. ποθέρπω Ti.Locr. 97c, Theoc. 4.48, 5.37; aor. προσείρπυσα Plu. Pyrrh. 3, Ael. NA 2.3, etc. abs., creep or steal on, approach, τύμβου προσεῖρπον ἆσσον S. El. 900; of animals, Ar. V. 1509, Plu. 2.77f, etc. ; of ivy, παντὶ δένδρῳ π. Luc. Am. 12; metaph, ὁ π. χρόνος, i.e. the time that΄s coming, Pi. P. 1.57, cf. N. 7.68 (tm.); πᾶν μοι φοβερὸν τὸ π. every thing that approaches, A. Pr. 127 (anap.); τὸ π., also, what is coming, the coming event, S. Aj. 227 (lyr.); αἱ προσέρπουσαι τύχαι A. Pr. 274; τοὔργον… δόλῳ προσέρπον S. OT 539; προσέρπει… τόδ’ ἐγγύς, of a paroxysm, Id. Ph. 787.
come to or upon, c. acc. pers., Pi. O. 6.83 (leg. προσέλκει); c. dat. pers., σοὶ προσέρπον τοῦτ’ ἐγὼ τὸ φάρμακον ὁρῶ, of punishment, S. Aj. 1255.

dor. ποθέρπω, Tim.Locr. 97c, hinzukriechen oder -schleichen, übh. hinzukommen, -gehen, herbei-, herankommen, προσέρποντα χρόνον, Pind. P. 1.57, N. 7.68, wie φοβοῦμαι τὸ προσέρπον, die Zukunft, Soph. Aj. 225 ; τὰς προσερπούσας τύχας, Aesch. Prom. 272 ; πᾶν μοι φοβερὸν τὸ προσέρπον, 127 ; Soph. Phil. 776 u. öfter ; Ar. Vesp. 1509.