προσ·άντης, ης, ες :
   I qui va en montant, escarpé, PD. I. 2, 47 ; THC. 4, 43 ; XÉN. Mem. 3, 5, 25 ; PLAT. Phædr. 230 c ; POL. 1, 55, 9 ; 5, 8, 1 ; PLUT. M. 77 d, etc. ;
   II p. suite, fig. :
      1 rude, pénible, difficile, ARSTT. Nic. 1, 6, 1, etc. ;
      2 contraire, hostile, en parl. de choses, HDT. 7, 160 ; PLAT. Leg. 702 d ; EUR. Med. 381, etc. ; en parl. de pers. opposé à, dat. EUR. Med. 305 ; avec πρός et l’acc. XÉN. Ap. 33.

Étym. π. ἄντην.

ες, gen. εος, (< ἄντην) uphill, steep, κέλευθος, χωπίον, Pi. I. 2.33, Th. 4.43; ἐν ἠρέμα προσάντει Pl. Phdr. 230c; φορὰ εἰς τὸ π. Arist. Pr. 889b39, cf. Diocl. Fr. 142. metaph, arduous, adverse, ἀλλ’ ἕν τί μοι π. E. Med. 381; κεῖνό μοι μόνον π. Id. Or. 790 (troch.); σκοπεῖν…, τί π. εἴρηται τῆς νομοθεσίας Pl. Lg. 746c; πρόσαντές [ἐστι] c. inf., Isoc. 8.14; repugnant, distasteful, λόγος Hdt. 7.160; ζήτησις Arist. EN 1096a12; εἰ μή τι Μεγίλλῳ π. Pl. Lg. 702d; of diet, unsuitable, Orib. 5.31.2. Adv., μήτε ἀκαίρως παρακαλεῖν μήτε ἐκείνῳ προσάντως in such a way as to encounter his opposition, Nic.Dam. 127.8J. of persons, adverse, hostile, τισι E. Med. 305; π. πρὸς τἆλλα τἀγαθά setting oneself against…, X. Ap. 33. Adv. -τως unwillingly, D.S. 14.1.

ες,
1) steil hinangehend, schroff ; κέλευθος, Pind. I. 2.33 ; Plat. Phaedr. 230c ; ἀνάβασις, Pol. 1.55.9.
2) rauh, schwer, lästig, widerstrebend, feindselig, adversus, λόγος, Her. 7.160 ; κεῖνό μοι μόνον πρόσαντες, Eur. Or. 788, öfter ; τινός, Plat. Legg. V.746c, εἰ μή τι μεγίλλῳ πρόσαντες, unbequem, III.702d ; schwierig. unangenehm, Arist. Eth. 1.6.1 ; καὶ ἀντίτυπος. Alcidam. sophist. p. 674.14. Sp., wie Plut. u. Luc.
• Adv., προσάντως ἀκούειν, ungern, mit Widerstreben oder Erbitterung hören, DS. 14.1 u. a.Sp.