ής, ές :
   I qui tombe en avant, HPC. Progn. 37, 41, etc. ; p. suite, tombé en avant, jeté par terre, SOPH. Tr. 701 ;
   II qui se penche en avant ; au propre, en parl. de la tête, HPC. Art. 780, etc. ; du cou d’un cheval, XÉN. Eq. 1, 8 ; de la démarche en gén. ARSTT. Inc. an. 14, 5 ; de pers. ARSTT. Physiogn. 3, 5 ; p. suite :
      1 qui tombe devant : τύμϐου, EUR. Hec. 152, devant le tombeau ; πολιὰς ἐπὶ χαίτας, EUR. Alc. 913, qui incline vers des cheveux blancs, càd. qui est sur le déclin de l’âge ;
      2 enclin, porté à : πρός τι, PLAT. Leg. 792 d ; εἴς τι, XÉN. Hell. 6, 5, 14 ; ἐπί τι, XÉN. Hell. 2, 3, 15 ; ἐπί τινος, THPP. (ATH. 435 b) enclin à qqe ch. (aux plaisirs, etc.) ; εἰς χεῖρας, avec un inf. XÉN. Hell. 2, 3, 30, qui a un penchant à faire qqe ch. ;
      3 abs. qui se porte en avant, emporté, fougueux, ARSTT. Nic. 3, 7, 12 ; H.A. 9, 1, 5, etc. ; en parl. de choses (intempérance, ARSTT. Nic. 7, 7, 8 ; sensualité, ESCHN. 27, 8 ; rire, ISOCR. 5 a) ;
   III qui se porte en avant, proéminent : προπετεῖς ὀφθαλμοί, A. APHR. Probl. 2, 22, yeux saillants.

• Cp. προπετέστερος, HPC. Art. 798 ; ARSTT. H.A. 9, 1, 5 ; Physiogn. 3, 5 ; • Sup. προπετέστατος, XÉN. Hell. 2, 3, 30.

Étym. προπίπτω.

ές, (< προπίπτω) falling or slipping down in bed, εἰ π. γένοιτο Hp. Prog. 3; π. ἐπὶ πόδας Id. Coac. 487; π. ἂν ἐγίνετο ἡ βάδισις out of control, Arist. IA 712a29, cf. Diocl. Fr. 142.
inclined forward, κεφαλὴ τοῦ βραχίονος π. ἐς τοὔμπροσθεν Hp. Art. 1; προπετέστεραι γένυες more prominent, ib. 31; ὁ μὲν αὐχὴν… μὴ π. πεφύκοι X. Eq. 1.8; sloping, of shoulders, Gal. 1.623; stooping, μὴ ὀρθὸς ἀλλὰ μικρῷ προπετέστερος Arist. Phgn. 807b31.
thrown away, κεῖται προπετές [τὸ κάταγμα] S. Tr. 701.
drooping, at the point of death, ζῇ γὰρ π. ib. 976 (anap.); ἡ π. Μοῖρα untimely, IG 5(1).1355 (Messenia, ii AD).
prominent, of the eyes, Poll. 1.189, Philum. ap. Orib. Syn. 8.10, Alex.Aphr. Pr. 2.22; γνάθοι, ὀφρῦς, Poll. 4.68, 134. metaph, being upon the point of, πολιὰς ἐπὶ χαίτας π. E. Alc. 909 (lyr.); τύμβου π. παρθένος Id. Hec. 150 (anap.).
ready for, prone to a thing, ἐπί or εἴς τι, X. HG 2.3.15, 6.5.24; πρὸς τὰς ἡδονάς Pl. Lg. 792d; c. inf., προπετέστατος μεταστῆσαι X. HG 2.3.30.
headlong, π. ἄγειν τὸν ἀκροατήν Arist. Rh. 1409b31.
precipitate, rash, reckless, π. σώματος ἡδοναί Aeschin. 1.191; π. γέλως uncontrolled laughter, Isoc. 1.15; εἴ τι προπετέστερον ἔπραττον Hyp. Dem. Fr. 6, cf. Men. Pk. 441; ἡ π. ἀκρασία Arist. EN 1150b26; π. βίος Men. 382; π. γλῶσσα Alciphr. 3.57; of a lot, drawn at random, Pi. N. 6.63. of persons, οἱ θρασεῖς προπετεῖς Arist. EN 1116a7; τὰ θήλεα… [τῶν ἀρρένων] προπετέστερα Id. HA 608b1; μανικὸς καὶ π. ἐπὶ τῶν κινδύνων Theopomp.Hist. 268; οἱ π. Arr. Epict. 4.13.5; οἱ γλώσσῃ προπετεῖς APl. 4.89 (Gall.); τὸ π., = προπέτεια, opp. τὸ σεμνόν, Hp. Medic. 1. ἁρμονίαι π.
flowing rhythms, D.H. Dem. 40. Medic., subject to diarrhoea, Ath. 13.584d (Comp.). Adv. -τῶς headlong, out of control, π. εἰς τὸ κάταντες φέρεσθαι X. Eq. 8.8. metaph, headlong, hastily, π. φέρεσθαι εἰς τὴν τυραννίδα Id Hier. 7.2; προπετέως ταχυγλωσσότεροι Hp. Epid. 4.45; ἐπερέσθαι π. X. Cyr. 1.3.8, cf. Mem. Epit. 306; ἀποκρίνεσθαι, ἀποφαίνεσθαι, etc., Pl. Phlb. 45a, Isoc. 12.272, etc. ; π. ἔχειν to be rash, X. Cyr. 1.4.4 (v.l.); μηδὲν… πράξῃς π. Men. 574; prematurely, AP 5.144 (Asclep.); προπετέστερον χρῆσθαι ταῖς προνομαῖς Plb. 3.102.11.

ές, vornüber fallend, vorwärts geneigt, hingestreckt, κεῖται, Soph. Trach. 698, 972. – Uebertr., voreilig, vorschnell, keck ; κλᾶρος, Pind. N. 6.65 ; οἱ γλώσσῃ προπετεῖς, Gall. 2 (Plan. 89); γέλως, Isocr. 1.15 ; vgl. προπετεῖς τοῦ σώματος ἡδοναί, Aesch. 1.191 ; u. so adv., μὴ προπετῶς ἀποκρινόμενοι πταίσωμεν, Plat. Phil. 45a, προπετῶς χρῆσθαι αὐτῇ, Dem. 59.33 ; vgl. Xen. Cyr. 1.3.8, Sp., wie Pol., οὐδὲν προπετὲς οὐδὲ ἄκριτον 5.12.7, προπετέστερον ἐχρῶντο ταῖς προνομαῖς 3.102.11 ; – bereit wozu, nahe daran, τύμβου προπετῆ παρθένον, Eur. Hec. 152 ; πολιὰς ἐπὶ χαίτας προπετὴς ὤν, Alc. 913 ; übertr., geneigt wozu, πρὸς τὰς ἡδονάς, Plat. Legg. VII.792d ; u. so
• adv., προπετῶς ἔχειν Xen. Cyr. 1.4.4, εἴς τι Hell. 6.5.24 ; – γαστέρα προπετεστέραν ἔχειν, zum Durchfall geneigt sein, Ath. XIII.584d.

προπετής, -ές
(< προπίπτω), [in LXX: Pro.10:14 (אֱוִיל) Pro.13:3 (פָּשַׂק) Sir.9:18 * ;]
falling forwards, headlong. Metaph., precipitate, rash, reck­less: of persons, 2Ti.3:4; of things, Act.19:36.†
(AS)