προ·πίπτω (impf. προέπιπτον, f. προπεσοῦμαι, ao.2 προέπεσον, pf. προπέπτωκα) :
A (πρό, en avant) :
   I tomber en avant, d’où :
      1 tomber à terre, en avant, se prosterner, en parl. de suppliants, EUR. Suppl. 63 ;
      2 pencher vers ou sur, avec εἰς et l’acc. ARSTT. H.A. 2, 17 ; abs. se pencher, se courber en avant, en parl. de rameurs, OD. 9, 490 ; 12, 194 ;
   II se porter en avant, d’où :
      1 se précipiter, se laisser emporter au delà du but, avec εἰς et l’acc. DS. 20, 88 ; fig. DS. 13, 83 ; avec un inf. M. ANT. 1, 17 ; abs. se laisser entraîner, céder trop facilement, PLUT. M. 1056 f ; ARR. Epict. 2, 1, 10, etc. ;
      2 être proéminent, être saillant, dépasser, POL. 1, 20, 15, etc. ; τινός, POL. 3, 115, 7, etc. ; πρό τινος, POL. 18, 12, 4, dépasser qqe ch. ;
B (πρό, auparavant) tomber auparavant ou d’abord, POL. 1, 58, 8.

fut. -πεσοῦμαι ; aor. προὔπεσον : — fall or throw oneself forward, as in rowing, προπεσόντες ἔρεσσον Od. 9.490, 12.194; π. ἡ κοιλία εἰς τὸ στόμα Arist. HA 507a29; of suppliants, fall prostrate, E. Supp. 63 (lyr.); fall first, in battle, Plb. 1.58.8.
rush forward, rush headlong, ἐν νάπει S. OC 157 (lyr.); ἐς γαῖαν Theoc. 24.113; burst forth, π. ἡ λίμνη Str. 16.2.44. metaph, rush headlong, Hyp. Fr. 161; εἰς ἄκαιρον γέλωτα, εἰς κίνδυνον, D.S. 13.83, 20.88; to be precipitate, come to a hasty decision, OGI 315.56 (Epist. Attali, ii BC); c. inf., π. πλημμελῆσαι M.Ant 1.17; abs., form a hasty judgement, Stoic term, Chrysipp. Stoic. 2.291; π. πρὸ καταλήψεως Stoic. 3.147, cf. Arr. Epict. 2.1.10, etc. ; make a slip of the tongue, κἂνπέσωσιν… τάχιστα διορθοῦσθαι Phld. Rh. 1.186S.
move forwards, advance before the rest, Plb. 1.20.15; οἱ προπίπτοντες, opp. οἱ ἀναχωροῦντες, Id. 28.3.4; project, of a hill, προπεπτωκυῖα ὀφρύς Id. 7.17.1; of an animal΄s snout, ῥύγχη προπέπτωκε Str. 17.3.4; -πεπτωκότες τοῖς μετώποις Id. 11.11.8; τὸ προπῖπτον [τοῦ δόρατος] the projecting part, Ascl.Tact. 5.1; c. gen., project beyond, τὰ μέσα… προπέπτωκε τῶν κεράτων Plb. 3.115.7, etc. ; κλῖμαξ π. τῶν ἐμβόλων Id. 8.4.4; ἡ σάρισσα δέκα πήχεις π. πρὸ τῶν σωμάτων Id. 18.29.4; ἡ ἄκρα ἔξω τῶν στηλῶν π. Str. 2.5.33.
Medic., of prolapse, ἕδρα πεσοῦσα Dsc. 2.164; μήτρα προπίπτει Sor. 2.84.
metaph, occur, be presented to sense, Demetr.Lac. Herc. 1013.7; π. σημεῖα they appear, S.E. M. 8.219 (προσπ- Bekker); hence, to be obvious, ὅσα π. τῶν ἁμαρτημάτων Plu. 2.800b.

(πίπτω), vornhin od. vornüber fallen, gestürzt werden ; οὐχ' ὑπ' ἀνάγκης προπίπτουσα, Eur. Suppl. 63 ; so ist προπεσόντες ἔρεσσον sie ruderten, indem sie sich vornüber bogen, mit großer Kraftanstrengung, Od. 9.490, 12.194 ; – hervorragen, τινός, über Etwas, πολὺ προπίπτουσα κλῖμαξ τοῦ ἐμβόλου, Pol. 8.6.4 ; auch ἡ σάρισσα τοὺς δέκα πήχεις προπίπτει πρὸ τῶν σωμάτων, 18.12.4 ; weit vordringen, Pol. oft u. a.Sp.

1. to fall or throw oneself forward , as in rowing, προπεσόντες ἔρεσσον, like Lat. incumbere remis, [Odyssey by Homer (8th/7th c.BC)]:—;of suppliants, to fall prostrate , [Euripides (Refs 5th c.BC)]
2. to rush forward, rush headlong , [Sophocles Tragicus (Refs 5th c.BC), Theocritus Poeta Bucolicus (Refs 3rd c.BC)]
3. to move forwards, advance before the rest, [Polybius Historicus (Refs 2nd c.BC)]: to project , [Polybius Historicus (Refs 2nd c.BC)]
4. προπίτνω poetry for προπίπτω
5. to fall prostate , ἐς γᾶν [Aeschulus Tragicus (6th/5th c.BC), Sophocles Tragicus (Refs 5th c.BC)] (ML)