προ·οφείλω, att. προὐφείλω (impf. προώφειλον, f. προοφειλήσω, etc.) devoir auparavant ou depuis longtemps : κακὸν ταῖς πλευραῖς, AR. Vesp. 3, litt. redevoir du mal aux flancs (de qqn), càd. être en reste avec eux de coups de bâton ; au pass. προοφειλόμενος φόρος, HDT. 6, 59, impôt dû antérieurement ; εὐεργεσία προὐφειλομένη, THC. 1, 32 ; ou χάρις, LUC. Abd. 15, service rendu antérieurement ;

Moy. μέγα τι προὐφείλεσθαί τινι, DÉM. 539, 18, être en reste avec qqn d’une grave injure, càd. avoir à la venger sur qqn.

Att. contr. προὐφείλω, owe beforehand, πολλὰ πολλοῖς D.C. 47.16; metaph, π. κακόν τινι owe one an atonement, i.e.
deserve evil at his hands, E. IT 523; κακὸν ταῖς πλευραῖς π.
owe one΄s ribs a mischief, i.e.
deserve a beating, Ar. V. 3; π. τι χρηστὸν τῇ πόλει παραινέσαι Id. Lys. 648; — Pass., to be due beforehand, of debts, ὁ προοφειλόμενος φόρος the arrears of tribute, Hdt. 6.59, cf. X. HG 1.5.7; τὸ ληφθὲν προωφέλετο ἱματιοκαπήλῳ Luc. Merc. Cond. 38; generally, ἔχθρη προοφειλομένη ἐς Ἀθηναίους the hatred they had long had reason to feel, Hdt. 5.82; εὐεργεσία προὐφειλομένη a kindness that has long remained as a debt, Th. 1.32; προωφείλετο αὐτῷ κακόν a debt of punishment had long been owing to him, Antipho 5.61, cf. D. 21.77; ἦν μοί τις οὐ μικρὰ π. χάρις Luc. Abd. 15.
to be bound to do, τὸ προὐφείλειν καλῶς πράσσειν… τούσδε E. Heracl. 240.

(ὀφείλω), vorher verschulden bei Einem ; κακὸν ταῖς πλευραῖς, Ar. Vesp. 3, Schlimmes für die Seiten, d.i. Prügel verdienen ; χρηστὸν τῇ πόλει, dem Staate Gutes danken, ihm Dank für empfangenes Gutes schuldig sein, Lys. 648 ; pass. vorher, längst geschuldet werden, φόρος ὁ προοφειλόμενος, Her. 6.59, der fällige Tribut, v.l. προσοφ.; 5.82 ἔχθρα προοφειλομένη εἴς τινα, Feindschaft, die man längst mit Recht gegen Einen hegt ; ξυμμαχίας προὐφειλομένης, Thuc. 1.32 ; εἴπερ προωφείλετο αὐτῷ κακόν, längst Strafe verdienen, Andoc. 5.61 ; vgl. B.A. 47, wo κακόν τι σαυτῷ προὐφείλεις erkl. wird ; Dem. 21.77.