ή, όν :
      1 prévoyant, XÉN. Mem. 4, 3, 6 ;
      2 p. suite, qui a soin de pourvoir, qui prend soin de, XÉN. Mem. 1, 3, 9 ; ARSTT. Nic. 6, 7, 4 ; PLUT. M. 1052 b.

Étym. προνοέω.

ή, όν, provident, cautious, wary, X. Mem. 1.3.9, Men. Epit. 344; τὸ πόρρωθεν π. M.Ant 1.16; Comp. -ώτερος Procop. Arc. 19. Adv. -κῶς X. Mem. 1.4.6, Aen.Tact. 18.11, Ph. 1.500, Sor. 1.14; π. ἔχειν Aristid. 1.377 J. ; π. ἔχειν τινός J. AJ 11.5.8; Sup. -ώτατα most wisely, A.D. Pron. 104.13.
taking thought or care for, esp. of divine providence, θεὸς π. κόσμου D.L. 7.147, cf. Str. 10.3.23, Ph. 2.242; φύσις π. τοῦ ζῴου Gal. 11.158; abs., ἔχειν π. δύναμιν περὶ τὸν αὑτῶν βίον Arist. EN 1141a28, cf. Ph. 2.546, Plu. 2.1052b, Procl. Inst. 120; Comp. -ώτερος Chio Ep. 15.2. of things, showing forethought or design, X. Mem. 4.3.6.

ή, όν, zum Vorhersehen, zur Vorsorge gehörig, vorsichtig, bedachtsam, sorgsam, Xen. Mem. 4.3.6 ; adv., S.Emp. adv.log. 2.286.